ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ, ΟΜΟΡΦΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ...

Στην Ελλάδα, το Δεκέμβρη αίρεται η προστασία της πρώτης κατοικίας και σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη μη ανανέωση της σχετικής απόφασης. Κάτι τέτοιο θα σηματοδοτήσει επέλαση των τραπεζών και όχι μόνο, εξώσεις, μαζικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς των σπιτιών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια ή χρέη προς τις εφορίες. Θα πρόκειται, ίσως, για την κορύφωση του δράματος που βιώνει η φτωχολογιά τα τελευταία χρόνια. Χιλιάδες θα μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο, άλλοι τόσοι θα αναγκαστούν να στριμωχτούν, ζευγάρια με παιδιά, στα λίγα τετραγωνικά του πατρικού σπιτιού, ενώ το κεραμίδι για το οποίο για χρόνια έφτυσε αίμα η εργατική - λαϊκή οικογένεια εν μια νυκτί θα περάσει στα χέρια τραπεζών, εφοριών... ... και εργασιακή κινητικότητα Μέσω αυτής της απερίγραπτα επώδυνης για το λαό διαδικασίας θα επιταχυνθεί η συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια και οι τράπεζες θα εξυγιάνουν κάπως τα κιτάπια τους. Αλλωστε, για τους λόγους αυτούς το σπίτι και η γη των ανθρώπων του μόχθου στην Ελλάδα έχουν μπει εδώ και καιρό στο μάτι των αρπακτικών του συστήματος που με τη διοχέτευση κομμένων και ραμμένων στα μέτρα τους μελετών, ερευνών κ.λπ. επισημαίνουν σαν πρόβλημα το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα και κατοχής γης, αναφέρονται φυσικά στον πολύ μικρό κλήρο που σχεδόν κάθε Ελληνας διαθέτει. Πρόσφατα, μάλιστα, μια τέτοια «μελέτη» ενοχοποίησε το ιδιόκτητο κεραμίδι για την απουσία μεγαλύτερης κινητικότητας στην αγορά εργασίας. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι της χώρας δε γίνονται νομάδες, να περιφέρονται από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα, αναλόγως του πού βρίσκουν δουλειά, αφού το σπίτι τους τους κρατάει δεμένους με τον τόπο τους. Αν το χάσουν ίσως πάρει μπρος η περιβόητη κινητικότητα, που φυσικά αρέσει πολύ στους καπιταλιστές μιας και τους απαλλάσσει από κάθε δικαίωμα που μπορεί να απολαμβάνει μέσω των Συμβάσεων Εργασίας ο εργάτης ενός κλάδου, ενός εργοστασίου, μιας χώρας, από συγκροτημένα συνδικαλιστικά και άλλα δικαιώματα. Πρόκειται για ζήτημα όπου πολλά θα κριθούν απ' την αποφασιστικότητα, με την οποία οι άνθρωποι του μόχθου θα κάνουν σημαία τους το «όλοι για έναν και ένας για όλους», υπερασπιζόμενοι τα σπίτια τους και το δικαίωμα των παιδιών τους να έχουν ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους. Κανένας δεν πρέπει να μείνει μόνος του στα νύχια των τραπεζών, των εφοριών. Κι αυτό είναι ευθύνη όλων. Ας προετοιμαζόμαστε."