ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ,ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

16o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΛΜΕ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

            Σήμερα Τρίτη 2 Ιούλη ο συνάδελφος εκπαιδευτικός Άρης Ρέττος και οι φοιτητές Διαμαντής Μανώλης και Γιώργος Τζίμας, οδηγούνται (με ένα ψευδές και κατασκευασμένο κατηγορητήριο) σε δίκη, επειδή στα πλαίσια της επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, αποφασισμένων ερήμην των πολιτών οι κυβερνήσεις των μνημονίων (τότε του Παπαδήμου και σήμερα η δικομματική) προσφεύγουν στην άρνηση της Δημοκρατίας και θέλουν να περάσουν το μήνυμα ότι η συμμετοχή των πολιτών σε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας δεν θα είναι πια ανεκτή.

·         Απαιτούμε την άμεση απαλλαγή τους από κάθε «κατηγορία» και την άμεση – και τυπική αθώωσή τους.

·         Δηλώνουμε την αντίθεσή μας στον επικίνδυνο δρόμο υπονόμευσης της Δημοκρατίας στον οποίο κινείται η Κυβέρνηση και στεκόμαστε δίπλα στους 3 δημοκρατικούς πολίτες των Χανιών.

            Η δίκη αυτή είναι για τα Χανιά η πρώτη από μια σειρά διώξεων 32 πολιτών οι οποίοι κατηγορούνται για τη «συμμετοχή» τους στις κινητοποιήσεις των 3 τελευταίων χρόνων. Πρόκειται για πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις και για προσπάθεια ποινικοποίησης του φρονήματος. Είναι η ίδια πολιτική που κλείνει την ΕΡΤ και εξακολουθεί να έχει επιστρατευμένους τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους στο μετρό και τους καθηγητές.

            Η αντίσταση στον αυταρχισμό και η υπεράσπιση της Δημοκρατίας είναι καθήκον όλων!

            ΦΡΕΝΟ στην αντιδημοκρατική πορεία στην οποία οδηγεί τη χώρα η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

            ΟΧΙ στο μαύρο.

            ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία. 

Από το Προεδρείο του 16^ου Συνεδρίου

Tags: 

16ο Συνέδριο ΟΛΜΕ

ψήφισμα συμπαράστασης

inShare

ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ, ΟΜΟΡΦΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ...

Στην Ελλάδα, το Δεκέμβρη αίρεται η προστασία της πρώτης κατοικίας και σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη μη ανανέωση της σχετικής απόφασης. Κάτι τέτοιο θα σηματοδοτήσει επέλαση των τραπεζών και όχι μόνο, εξώσεις, μαζικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς των σπιτιών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια ή χρέη προς τις εφορίες. Θα πρόκειται, ίσως, για την κορύφωση του δράματος που βιώνει η φτωχολογιά τα τελευταία χρόνια. Χιλιάδες θα μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο, άλλοι τόσοι θα αναγκαστούν να στριμωχτούν, ζευγάρια με παιδιά, στα λίγα τετραγωνικά του πατρικού σπιτιού, ενώ το κεραμίδι για το οποίο για χρόνια έφτυσε αίμα η εργατική - λαϊκή οικογένεια εν μια νυκτί θα περάσει στα χέρια τραπεζών, εφοριών... ... και εργασιακή κινητικότητα Μέσω αυτής της απερίγραπτα επώδυνης για το λαό διαδικασίας θα επιταχυνθεί η συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια και οι τράπεζες θα εξυγιάνουν κάπως τα κιτάπια τους. Αλλωστε, για τους λόγους αυτούς το σπίτι και η γη των ανθρώπων του μόχθου στην Ελλάδα έχουν μπει εδώ και καιρό στο μάτι των αρπακτικών του συστήματος που με τη διοχέτευση κομμένων και ραμμένων στα μέτρα τους μελετών, ερευνών κ.λπ. επισημαίνουν σαν πρόβλημα το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα και κατοχής γης, αναφέρονται φυσικά στον πολύ μικρό κλήρο που σχεδόν κάθε Ελληνας διαθέτει. Πρόσφατα, μάλιστα, μια τέτοια «μελέτη» ενοχοποίησε το ιδιόκτητο κεραμίδι για την απουσία μεγαλύτερης κινητικότητας στην αγορά εργασίας. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι της χώρας δε γίνονται νομάδες, να περιφέρονται από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα, αναλόγως του πού βρίσκουν δουλειά, αφού το σπίτι τους τους κρατάει δεμένους με τον τόπο τους. Αν το χάσουν ίσως πάρει μπρος η περιβόητη κινητικότητα, που φυσικά αρέσει πολύ στους καπιταλιστές μιας και τους απαλλάσσει από κάθε δικαίωμα που μπορεί να απολαμβάνει μέσω των Συμβάσεων Εργασίας ο εργάτης ενός κλάδου, ενός εργοστασίου, μιας χώρας, από συγκροτημένα συνδικαλιστικά και άλλα δικαιώματα. Πρόκειται για ζήτημα όπου πολλά θα κριθούν απ' την αποφασιστικότητα, με την οποία οι άνθρωποι του μόχθου θα κάνουν σημαία τους το «όλοι για έναν και ένας για όλους», υπερασπιζόμενοι τα σπίτια τους και το δικαίωμα των παιδιών τους να έχουν ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους. Κανένας δεν πρέπει να μείνει μόνος του στα νύχια των τραπεζών, των εφοριών. Κι αυτό είναι ευθύνη όλων. Ας προετοιμαζόμαστε."

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ;

Λόγια ανέργων στο Ημερολόγιο:

-Όταν σαν εργαζόμενη κατέβαινα σε απεργίες με άλλους συναδέλφους δεν βρήκα πουθενά το 1.500.000 άνεργους. Πού ήσασταν, ρε παιδιά, ούτε καν 500.000 ή 200.000 δεν ήμασταν.

-Γαμώ τη δημοκρατία σας, γαμώ..

-Η λύση είναι μόνο μια: Ή βγαίνουμε έξω στο δρόμο της φωτιάς να παλέψουμε, αλλιώς βλέπω να μας τρώνε σιγά- σιγά.

…

-Είμαστε Έλληνες, άνθρωποι ζεστοί, ζωντανοί, και φιλόξενοι, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, αρκεί να το θελήσουμε..
…- Αν δεν ανέβουμε στα κεραμίδια τώρα, πότε θα ανεβούμε!... Εδώ είναι που θα χρειαζόταν ένα δυνατό κίνημα ανέργων αλλά δυστυχώς δεν το έχουμε (όχι ακόμη)…Τα κόμματα δεν νοιάζονται τρελά για μας. Δεν έχουμε σωματεία και δεν έχουμε ισχύ.

Είμαστε μέρος του πάτου της ιστορίας. Και παρά αυτό το γεγονός, δεν ξέρουμε πώς να βγούμε από το λάκκο που μας έριξαν. ΔΕΝ ΤΟ ΜΑΘΑΜΕ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ 'ΜΑΘΑΝ.

Το "μαζί" δεν περιλαμβάνει "ειδικότητες", ηλικίες, κατηγορίες ή ομάδες ανθρώπων, άνεργους ή εργαζόμενους, ακόμα και πλούσιους ή φτωχούς. Δεν διαιρείται, δεν τεμαχίζεται.

Το "μαζί" περιλαμβάνει κάθε άνθρωπο που δεν έχει δικαίωμα στις αποφάσεις που αφορούν το άτομο και το σύνολο.

Και η "εξέγερση" δεν έρχεται πατώντας ένα κουμπί.

Ο στόχος, ως ενοποιητικός κοινός παρανομαστής όλων των αποκάτω, είναι ( ή πρέπει να είναι) ένα πολίτευμα στο οποίο τους νόμους θα φτιάχνει ο λαός. Δηλαδή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Το μέσο είναι το άνοιγμα ενός κατάλογου όσων θέλουν να προχωράνε μαζί. Αυτοί θα αποφασίσουν το επόμενο βήμα.

Δεν είναι ένα "κίνημα ανέργων", αλλά ένα κίνημα ανθρώπων.

Ένα κόμμα των αποκάτω που δεν θα είναι κόμμα. Με άμισθους εντολοδόχους, μόνιμα απειλούμενους αν παραβούν τη λαϊκή εντολή.

Και αποκάτω είναι ο καθένας που δεν ρωτιέται.

Αυτό είναι το "μαζί", ο στόχος και το μέσο. Πάμε;

Odyssey , 62 χρ. , Κεφαλονιά

"ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ..."

Αρθρογράφος: 

Παναγιώτης Σωτήρης

Μήνυμα που έστειλα σε όλους τους συναδέλφους του Πανεπιστημίου Αιγαίου...

Μέρες Χούντας... κι αυτή τη φορά, συγχωρέστε με, δεν θα δεχτώ καμιά αντίρρηση. Γιατί την εικόνα την είδα με τα μάτια μου. Στους πάνοπλους αστυνομικούς που εισέβαλαν στο ιστορικό κτίριο της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ για να συλλάβουν φοιτητές. Στους δεκάδες αστυνομικούς της ομάδας ΔΕΛΤΑ που με τα κράνη περιφέρονταν έξω από την αίθουσα της Συγκλήτου με ύφος και βλέμμα στρατού κατοχής.

Στον... ηλεκτρικό τροχό που έχει η πυροσβεστική για να απεγκλωβίζει και ο οποίος ήρθε για να παραβιαστεί η καγκελόπορτα (ευτυχώς δεν χρησιμοποιήθηκε...). Στην ειρωνική (;) δήλωση ενός ταξιάρχου της αστυνομίας που αποχωρώντας δήλωσε "όλοι για τη δημοκρατία εργαζόμαστε". Στην ηρωική προσπάθεια των υπαλλήλων του ΕΚΠΑ να προστατεύσουν τους φοιτητές. Στη θρασύδειλη - γιατί δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω αλλιώς... - στάση του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΚΠΑ που αντιμέτωπο με μια δικαιολογημένη και ειρηνική διαμαρτυρία των φοιτητών έσπευσε να καλέσει την αστυνομία δηλώνοντας ψευδώς ότι "απειλείται" (καταγγελία που ανακάλεσε μετά...). Στη στάση του προέδρου του Ιδρύματος και της συναδέλφου Κιντή που χρειάστηκε να τους απευθυνθούμε κατ' επανάληψη συνάδελφοι, συνδικαλιστές, δικηγόροι, βουλευτές που βρέθηκαν εκεί, για να κάνουν το αυτονόητο να δηλώσουν δηλ. ότι δεν κινδυνεύουν...

Ήταν μια εικόνα σαν βλέπουμε σε έγχρωμη οθόνη τις μαυρόασπρες εικόνες τις εισβολής στη Νομική ή τις προδικτατορικές επελάσεις της αστυνομίας στα Προπύλαια.

Φαίνεται πια ότι το άσυλο δεν καταργήθηκε για να αποφευχτούν "καταστροφές" αλλά για να μπορούν να εισβάλουν τα ΜΑΤ για να συλλαμβάνουν φοιτητές (και αύριο καθηγητές...) που διαμαρτύρονται..

Αυτό είναι το Πανεπιστήμιο των "μεταρρυθμίσεων" και των Συμβουλίων Ιδρύματος που αποδεικνύονται μηχανισμοί αυταρχικής εκτροπής, μοχλοί στον ιδιότυπο εκφασισμό που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα. Το Αγωνιζόμενο Πανεπιστήμιο πρέπει να απαντήσει, τώρα πριν είναι αργά...

Ο καθένας και η καθεμιά μας δεν μπορεί παρά να αναλογιστεί την ευθύνη του...

inShare

Ετικέτες: 

Παναγιώτης Σωτήρης

φοιτητικό κίνημα