ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΥΣ;

 Ευχαριστούμε κύριε Πρόεδρε για την αθώωση του 78χρονου

Date: Thu, 18 Feb 2016 13:47:05 +0200

 

Ο κ.Χ.Ρίχτερ , αυτός είναι ο 78χρονος,  ολότελα μουγκός[ Ίσως και φοβισμένος , σίγουρα δειλός ] καθ' όλη την διάρκεια της δίκης του δεν τόλμησε να εμφανιστεί όχι ενώπιον του δικαστηρίου  μόνο ,αλλά ενώπιον των ανθρώπων που δίκαια διαμαρτυρήθηκαν για την άθλια παραχάραξη της ιστορίας μας, για το όλο βρώμικο παιχνίδι που παίχτηκε με τις μαριονέτες -καθηγητές που τον υποστήριξαν επικαλούμενοι δήθεν την ελευθερία του λόγου , με τον εκφοβιστικό υφυπουργό Παιδείας που κούναγε απειλητικά το δάχτυλο σε Δικαστές,Πολιτική Αγωγή και απογόνους των θυμάτων της ναζιστικής τραγωδίας,επειδή έτσι το απαίτησε η Γερμανική Πρεσβεία.

   Να τους δούμε τώρα που λαλίστατος πλέον μετά την "αθώωση" του ο κ.Ρίχτερ, εργαλείο της Γερμανικής προπαγάνδας για να αμφισβητηθούν οι πολεμικές -κατοχικές αποζημιώσεις ,για να απαλύνθεί  η  ιστορία της Γερμανίας και να αμβλύνουν  τα κοφτερά κομμάτια της  που πληγώνουν ακόμα την ανθρωπότητα δεν σταματά να προκαλεί με τις συνεντεύξεις του, ο 78χρονος , προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ο "αντικειμενικός" απολογητής συγγραφεύς του ναζιστικού εγκλήματος στην Ελλάδα και ειδικά για τα γεγονότα της Μάχης της Κρήτης

   ευχαρίστησε και πολύ καλά έκανε ο άνθρωπος,την νεολαία του Σύριζα που τον στήριξε  ,παρέλειψε όμως να μιλήσει ιδιαιτέρως για το κονκλάβιο του Πανεπιστημίου Κρήτης που διοργάνωσε το θέατρο για την ανακήρυξη του.

Αναρωτιέμαι τώρα που αποκαλύφθηκε το σχέδιο της Γερμανίας, τώρα που έπεσαν οι μάσκες, τι έχουν να μας πουν αυτοί από τα Πανεπιστήμια που χωρίς να έχουν διαβάσει το κατάπτυστο βιβλίο, όπως οι ίδιοι ομολόγησαν, βράβευσαν τον συγγραφέα του. Τι έχει να πει ο κ. Λιάκος ,της κυβέρνησης που θα διεκδικήσει στο μέλλον τις πολεμικές-κατοχικές αποζημιώσεις.Αυτή η "ελευθερία του λόγου" που επιτρέπει την ναζιστική προπαγάνδα ,που ξεχνά τα εγκλήματα δεν έχει όρια? Δεν έχουν πατρίδα οι κ.κ.καθηγητές να διαψεύσουν τα ψέμματα και να αποκαταστήσουν την αλήθεια?

   Για να μιλά με τόσο θράσος σήμερα ο 78χρονος και να απαντά στον δημοσιογράφο που τον ρώτησε για την αμφισβήτηση των γερμανικών αποζημιώσεων    "πως μπορεί να αμφισβητηθεί κάτι που δεν υφίσταται "

και προχωράει παρακάτω " ο φιλέλληνας " , πως η Ελλάδα τους χρωστά πολλές δεκάδες  δισεκατομμύρια.  Σίγουρα τους χρωστάμε για τα εκατομμύρια των απωλειών από τα καμμένα  χωριά,  τους κατακρεουργημένους Έλληνες , τις καταληστευμένες περιουσίες των Ελλήνων της κατοχής από τους Γερμανούς που τους λεηλάτησαν , όπως θα τους χρωστούν και οι Εβραίοι για την κατασκευή των φούρνων και των κρεματορίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τους έκαιγαν.

   Όμως θα ήθελα να ήξερα τα συναισθήματα του δικαστή που τον αθώωσε και όσων τον υπερασπίστηκαν χωρίς να υπολογίσουν το μέγεθος του θράσους του που θα ακολουθούσε.

   Δεν μιλάω βέβαια για τον κ.Α.Στεργίου φοιτητή του και συνεργάτη του που αν δούμε το βιογραφικό του θα πειστούμε  ότι ο άνθρωπος αυτός  χρώσταγε σε αυτούς που τον σπούδασαν και τον μετεκπαίδευσαν τόσο καλά ώστε να απαντά με περίσσια αναίδεια και αλαζονεία στον Επίτιμο ΓΕΕΘΑ  Μ.Παραγιουδάκη που διαμαρτυρήθηκε για την αλλοίωση της Ιστορίας και τα ψέμματα για την Μάχη της Κρήτης  ,το 2011 , όταν πρωτοπαρουσίασαν το  βιβλίο  με τον πρωτότυπο τίτλο στα γερμανικά ¨Η κατάκτηση της νήσου  Κρήτης"  και στα ελληνικά με τον τίτλο  "Η  μάχη της Κρήτης " στο Ηράκλειο,

πως " δεν ήταν και τίποτα σημαντικό αυτή η μάχη για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και όλα όσα γνωρίζουμε είναι μυθοπλασίες" και  πως  ο καθηγητής του  "μετά από εκτεταμένη  έρευνα   και με απολύτως επιστημονικό τρόπο κατέρριψε διάφορες δοξασίες και μυθοπλασίες γύρω από την μάχη αυτήν".

 Τότε αποκάλεσε "γραφικό" τον Στρατηγό και πως προκαλεί με τις επιστολές του τις αντιδράσεις των ομοιδεατών του Κρητικών.

   Ο κ. Στεργίου , υπότροφος του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ το 2010 και του Ινστιτούτου Τρούμαν του Ισραήλ πρέπει να υποστηρίξει αυτούς που τον στηρίζουν. Το Ίδρυμα Τρούμαν που έχει καταπατήσει Παλαιστινιακά εδάφη για να κτιστεί , που "πλάσαρε" Ισραηλινές γεωπολιτικές επιδιώξεις μέσα από συνέδριο που διοργάνωσε με το Πανεπιστήμιο Κρήτης  και την Περιφέρεια Κρήτης στις 29/9/2014, πρωτοστούντος του κ. Στεργίου,όπου από έξω διαμαρτύρονταν πολλοί Κρητικοί ,όχι όμως και  κάποιος  από τους γνωστούς ιστορικούς που σήμερα εξακολουθούν να υποστηρίζουν τον Ρίχτερ και τις ιδέες του.

Το θέμα Παλαιστίνη δεν αφορά τους ιστορικούς επιστήμονες?

Στο δικαστήριο όμως ,που κατέθεσε σαν βασικός μάρτυρας Υπεράσπισης είχε χάσει την παλιά αλαζονεία και συμπεριφέρθηκε σαν " Κότα", έριξε όλες τις ευθύνες στον κ. Ρίχτερ, απάντησε απολογητικά  στις ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής και φεύγοντας ζήτησε συγνώμη  από εμάς στο ακροατήριο αλλά όχι από τους Κρητικούς και τα θύματα της θηριωδίας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ  ΣΥΓΝΩΜΗ  ΕΩΣ ΤΩΡΑ .

Μετά τον σάλο που ξεσήκωσε η ανακήρυξη  του κ. Ρίχτερ ,σε επίτιμο διδάκτορα από ορισμένους του Πανεπιστημίου ,που πρόσβαλλε κατάφωρα τον αγώνα των Κρητικών  και αλλάζει την ιστορία , ο κ. Στεργίου έφυγε εσπευσμένα για το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας.

   Ο κ. Λιάκος τώρα που παρουσιάστηκε και αυτός σαν βασικός  μάρτυρας υπεράσπισης του κ.Ρίχτερ και του οποίου η κατάθεση αποδείχθηκε καθοριστική ,διότι άλλαξε όλη την πορεία και την συμπεριφορά του Δικαστηρίου έπαιξε τον ρόλο που έπρεπε να παίξει.Ο Κ. Λιάκος ιστορικός και αυτός ,ο μέντορας της κ. Ρεπούση  , [ξέρετε  ο συνωστισμός της Σμύρνης]ο υφυπουργός Παιδείας  στην κυβέρνηση της δεύτερης φοράς αριστερά ,επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία  ,υπήρξε το δεξί χέρι του κ. Σημίτη ως οργανωτικός διανοούμενος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ [που από τότε ξεκίνησαν όλα τα δεινά για την πατρίδα μας]. Υπήρξε  πρόεδρος του ομίλου προβληματισμού για τον εκσυγχονισμό της Ελληνικής  κοινωνίας και γενικότερα ως βασικό στέλεχος του think tank των νεοφιλελευθέρων μεταρρυθμίσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που επεκτάθηκαν και κατά την διακυβέρνηση επί της χώρας  από την Ν.Δ.

Η συνεισφορά του μάλιστα αξιοποιήθηκε δεόντως όταν αναδείχτηκε πρωτεργάτης των 1000 πανεπιστημιακών που  υποστήριξαν  την μεταρρύθμιση Γιαννάκου" πρωτοστατώντας στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος με στόχο την λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Όταν  καθηγητές και φοιτητές με την συμπαράσταση του ελληνικού Λαού έδιναν την ηρωική μάχη για την προστασία του δημόσιου, δημοκρατικού και δωρεάν Πανεπιστημίου, ο κ.Λιάκος υπήρξε μαχητικός συντελεστής της [αντισυνταγματικής] εκτροπής. Η τοποθέτηση του σε αυτήν την νευραλγική θέση από την " κυβέρνηση της αριστεράς" είναι επομένως μια  πολιτικά εύλογη κίνηση. Έτσι εξηγείται και ο "αέρας " της εμφάνισης του στο Δικαστήριο.

   Όσον αφορά για την ιστορικό κ.Β. Αρανίτου δεν μπορώ να εκφράσω άποψη  , δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο, διότι μας κατέπληξε  και μας αποστόμωσε όλους με την κατάθεση της ως μάρτυρας υπεράσπισης του κ.Ρίχτερ, αυτή η κυρία που διδάσκει Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης όταν την ρώτησε ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου τι γνώμη έχει  για το Ολοκαύτωμα  απάντησε χαζογελούμενη πως δεν υπήρξε.Μύθος και αυτό.

  Τέλος είπαν ότι το βιβλίο αποσύρθηκε , ίσως για τις ανάγκες της δίκης και της μετέπειτα αθώωσης να σκέφτηκαν και αυτό το κόλπο,όμως ο κόσμος καταδίκασε τον Ρίχτερ και το βιβλίο του, η καταδίκη του αναθεωρητή ιστορικού στην συνείδηση του Κρητικού Λαού έχει πλέον παγιωθεί. Καταδικάστηκαν αμετάκλητα στην συνείδηση μας και απέτυχαν να απενεχοποιήσουν τα εγκλήματα στην Κρήτη απέτυχαν να μείνει κρυφή αυτή η δίκη ,που έγινε γνωστή όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, απέτυχαν να αποδυναμώσουν το δίκαιο αίτημα για τις γερμανικές αποζημιώσεις και  ενδυνάμωσαν το σθένος μας να παλεύουμε ενάντια στο άδικο και το ψέμα.

   Απομένει τώρα ένα μέτωπο  αγώνα για την απόσυρση του τίτλου που χαρίστηκε στον μισέλληνα ιστορικό από το Πανεπιστήμιο του νησιού που υπέστη τα πάνδεινα από την χώρα του ανθρώπου αυτού[φανταστείτε τι θα έγραφε αν μας μισούσε κιόλας αφού ορισμένοι τον θεωρούν φιλέλληνα ].

 Και το πιο  σημαντικό  ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ  επιτέλους   από τους Κρήτες,  όλοι αυτοί που  στο όνομα δήθεν της ελευθερίας του λόγου επέτρεψαν να διασυρθεί το όνομα του Πανεπιστημίου της Κρήτης  και επέτρεψαν να θεωρηθεί η αντίσταση του Κρητικού Λαού ως "βάρβαρη και βρώμικη" απέναντι στους βίαιους  ναζιστές κατακτητές που αιματοκύλισαν ολόκληρη  την Ευρώπη . 

    Ρέθυμνο 18 Φεβρουρίου 2016   Ρένα  Μαγιάφα  Αρχιτέκτονας Μηχανικός

ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;

Το κρατικό χρέος δεν είναι ιδιομορφία της καπιταλιστικής Ελλάδας αλλά σύμφυτο του καπιταλισμού…

Στις 18 Φεβρουαρίου 2015 πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση του Ινστιτούτου Πέτερσον για τα Διεθνή Οικονομικά,

στην οποία παρουσιάστηκε κατά κύριο μια εκτενέστατη μελέτη της συμβουλευτικής McKinsey για το παγκόσμιο χρέος και την

χαμηλή απομόχλευσή του, στην οποία συμμετείχε και ο επικεφαλής οικονομολόγος του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ.

Η μελέτη εστιάζεται στο γεγονός ότι μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007, ο παγκόσμιος δείκτης χρέους προς ΑΕΠ ανέβηκε κατά 17%.

Δύο είναι τα πιο ουσιώδη σημεία. Το πρώτο είναι ότι από το 2000 έως το 2007 ο ρυθμός αύξησης του χρέους του χρηματοοικονομικού τομέα και των νοικοκυριών εκτινασσόταν (ετήσια αύξηση της τάξης του 8,5% και 9,4% αντίστοιχα), ενώ το δημόσιο χρέος αυξανόταν με τον ίδιο ρυθμό με το επιχειρηματικό χρέος (5,8%), από το 2007 έως το 2014 η τάση αντιστρέφεται, το δημόσιο χρέος αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 9,3%, ενώ το χρέος του χρηματοοικονομικού τομέα και των νοικοκυριών με ρυθμό μικρότερο του 3%. Ο λόγος προφανής. Τα κράτη επωμίστηκαν τα ανεξέλεγκτα χρέη που δημιούργησε και τελικά ανέλαβε ως μη εξυπηρετούμενα ο χρηματοπιστωτικός τομέας, με πολλαπλές διασώσεις τραπεζών, όπως αναφέρει και η ίδια η έκθεση.

Το δεύτερο είναι ότι το υπερδιογκωμένο χρέος δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά αφορά όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Η Ελλάδα είναι μόλις η 5η χώρα της Ευρωζώνης στο δείκτη συνολικού χρέους προς ΑΕΠ (317%), ενώ προηγείται η πρωταθλήτρια Ευρωζώνης Ιρλανδία (390%), ακολουθούμενη από Βέλγιο, Ολλανδία και Πορτογαλία, η δε Ισπανία είναι σε απόσταση αναπνοής από την Ελλάδα (313%), ακολουθούμενη από την υποδειγματική Δανία.

ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά (233% και 252% αντίστοιχα), εξαιτίας του γεγονότος ότι έχουν αναπτύξει εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης, μέσω ενός σκιώδους τραπεζικού συστήματος (shadow banking), οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς τους δείκτες. Επίσης, δε συμπεριλαμβάνονται μικρές χώρες, όπως το Λουξεμβούργο, η Μάλτα και η Κύπρος.

Ένα ακόμη αξιοπρόσεκτο σημείο είναι ότι η 3η χώρα στον κόσμο σε υπερχρέωση είναι η Σιγκαπούρη, με 382%, χώρα που θεωρείται από τις πλέον σίγουρες τοποθετήσεις για όσους θέλουν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Η άγνοια είναι δύναμη.

Η μελέτη εστιάζει, ανάμεσα στα βασικά, σε δύο σημεία που αφορούν στην Ελλάδα, (i) υψηλά επίπεδα χρέους, το οποίο, ανεξάρτητα αν αυτό είναι δημόσιο ή ιδιωτικό, ιστορικά εμποδίζει την ανάπτυξη και οδηγεί σε χρηματοοικονομικές κρίσεις και (ii) το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται τα επόμενα χρόνια. Από την πλευρά, ανάμεσα στις προτάσεις της, περιλαμβάνονται οι αναδιαρθρώσεις σε δημόσιο χρέος αναπτυγμένων χωρών, αλλά και ο πληθωρισμός.

Όπως είδαμε, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007, τα κράτη ανέλαβαν το κόστος διάσωσης χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε όλο τον κόσμο».

Το ρεπορτάζ είναι από την «Εφημερίδα των Συντακτών», 5/3/2015.

Η έρευνα κάνει μερικές διαπιστώσεις προκειμένου να τεκμηριώσει την άποψη ότι τα μεγάλα κρατικά χρέη δημιουργούνται επειδή τα κράτη αναλαμβάνουν τη διάσωση του χρεωμένου ιδιωτικού, όπως τον λένε, τομέα, εμείς θα πούμε τη διάσωση καπιταλιστικών επιχειρήσεων, είτε τραπεζών είτε άλλων επιχειρηματικών ομίλων στην περίοδο της κρίσης. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ η κυβέρνηση του νεοφιλελεύθερου Ρεπουμπλικάνου Προέδρου Τζ. Μπους ήταν που ξεκίνησε να δίνει δισεκατομμύρια δολάρια για να σώσει τράπεζες, αυτοκινητοβιομηχανίες, άλλους μονοπωλιακούς ομίλους όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική οικονομική κρίση.

Άλλωστε, σ' αυτό εστιάζει η συγκεκριμένη μελέτη.

Βολική μελέτη συγκάλυψης της αιτίας των φαινομένων

Παρ' όλ' αυτά τέτοιες μελέτες είναι βολικές για να προσανατολίζουν όχι στη βασική αιτία των φαινομένων στον καπιταλισμό, ακριβώς επειδή η διαχείρισή τους αποτελεί πεδίο ενδοαστικών αντιθέσεων αφού όλα τα τμήματα του κεφαλαίου δε βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Για παράδειγμα, δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης στην περίοδο της κρίσης όλες οι τράπεζες.

Αυτό εξαρτάται από το πόσο εκτεθειμένες είναι σε δάνεια και ομόλογα τα οποία δεν μπορούν να αποπληρωθούν από τους επιχειρηματικούς ομίλους ή από τα κράτη, αν έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κρατικά ομόλογα, ούτε όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι επίσης βρίσκονται στον ίδιο βαθμό δυσκολίας αναπαραγωγής των κερδών και του κεφαλαίου ή βρίσκονται στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Εξαρτάται επίσης από ένα συνδυασμό παραγόντων, όπως το μέγεθος του κεφαλαίου τους, τα χρέη τους σε τρίτους, τα χρέη που έχουν τρίτοι σε αυτούς, τα δάνειά τους, τον ανταγωνισμό, το μέγεθος του κεφαλαίου που πληρώνουν συνολικά για την εργατική δύναμη που απασχολούν, την παραγωγικότητα της εργασίας κ.λπ.

Η συγκεκριμένη μελέτη παραβλέπει ότι η αιτία των φαινομένων που περιγράφει είναι η καπιταλιστική οικονομική κρίση, το χαρακτήρα της οποίας συσκοτίζει μιλώντας για «παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση» αφενός, αφετέρου δε συσκοτίζει τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους και το ρόλο του στην καπιταλιστική κοινωνία, από τον οποίο απορρέει και η «κρατικοποίηση του ιδιωτικού χρέους», όπως αναφέρει. Σκοπός της μελέτης είναι, επίσης, να εστιάσει τις αιτίες της κρίσης στην κακή διαχείριση των τραπεζών, που αύξησαν τα ιδιωτικά - τα καπιταλιστικά λέμε εμείς - χρέη. Είναι βολικό, για την περίοδο που ψάχνουν έναν εικονικό εχθρό για να στρέψουν τη λαϊκή συνείδηση ή και ψυχολογία από τις συνέπειες της βαρβαρότητας της κρίσης, προκειμένου να συγκαλύψουν ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που ενώ είναι κοινωνική η παραγωγή τα αποτελέσματά της τα καρπώνονται οι καπιταλιστές, που παράγουν για το κέρδος, άρα παράγουν άναρχα, άρα η κρίση είναι αναπόφευκτη. Επομένως χρησιμοποιούνται τέτοιες μελέτες στην προπαγάνδα που «βγάζει λάδι» το σύστημα, ώστε να μη στρέφεται η εναντίωση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της σ' αυτό, αλλά στις κακές τράπεζες που δεν κάνουν καλό κουμάντο.

Το κράτος κάνει το καθήκον του

Ως προς την «κρατικοποίηση των ιδιωτικών χρεών», είναι η φυσική συνέπεια της κρατικής δράσης για τη σωτηρία του καπιταλισμού από την καταστροφική δύναμη της κρίσης. Το κράτος είναι των καπιταλιστών. Αυτούς υπηρετεί ενάντια στην εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Επομένως, θα κάνει τα πάντα ώστε να σώσει τους καπιταλιστές. Όλους; Αν μπορεί ναι. Αλλά οι χρεοκοπίες κάποιων επιχειρήσεων λόγω κρίσης είναι αναπόφευκτες. Η σωτηρία γίνεται και με κρατική χρηματοδότηση, όπως και η καπιταλιστική ανάπτυξη γίνεται με κρατική χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων ή με αμιγώς δημόσιες επενδύσεις.

Το πρωταρχικό ζήτημα όμως είναι η διάσωση των τραπεζών αφού αποτελούν την καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος μιας και χωρίς τα κεφάλαιά τους, από τα οποία δίνονται δάνεια στους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις, δεν υπάρχει ανάπτυξη του καπιταλισμού. Άρα, τα κράτη στην κρίση το τραπεζικό σύστημα έπρεπε να ενισχύσουν, όσο και αν μπορεί να υπάρχουν τράπεζες που πράγματι να μην έκαναν καλό κουμάντο και να ρισκάρισαν, όπως π.χ. με τα «κόκκινα» δάνεια ή και με τα κρατικά ομόλογα που δεν θα μπορούσαν να αποπληρώσουν τα κράτη. Αλλά το καπιταλιστικό κράτος θα πάρει μέτρα και με κρατικό χρήμα και με άλλες αναδιαρθρώσεις για να ενισχύσει το τραπεζικό σύστημα. Έτσι βεβαίως συμβάλλουν και στη σωτηρία άλλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων που κινδυνεύουν από χρέη στις τράπεζες λόγω δανεισμού και δυσκολιών λόγω κρίσης να αντεπεξέλθουν. Οι τράπεζες, που έχουν ενισχυθεί με κρατικό χρήμα, αναδιαρθρώνουν τα επιχειρηματικά δάνεια και βοηθούν τους επιχειρηματικούς ομίλους να αντεπεξέλθουν στην κρίση.

Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός

Ως προς τη συγκεκριμένη μελέτη είναι σημαντικό να σταθούμε στο ότι δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος που να μην έχει χρέος. Αυτό δεν οφείλεται σ' αυτό που λέει τώρα η αστική προπαγάνδα, ότι οφείλεται στις μεγάλες και απλόχερες παροχές στο λαό. Αυτό αποτέλεσε το πρόσχημα για τη μόνιμη, οριστική και συνεχή δραστική περικοπή τους, ώστε να αυξάνεται το κρατικό χρήμα στο κεφάλαιο. Πράγματι, το κρατικό χρέος οφείλεται στον κρατικό δανεισμό σε όφελος του κεφαλαίου. Γιατί, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, το κράτος μέσω της φορολογίας και του κρατικού προϋπολογισμού αναδιανέμει τον πλούτο που παράγουν η εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, σε όφελος του κεφαλαίου με τη χρηματοδότηση των δημοσίων επενδύσεων, δηλαδή δημόσια έργα που εξυπηρετούν τους επιχειρηματικούς ομίλους, πολεμικούς εξοπλισμούς και ενίσχυση των άλλων κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους υπέρ του κεφαλαίου και κόντρα στο εργατικό κίνημα, αλλά και χρηματοδότηση των ίδιων των επιχειρηματικών ομίλων για να κάνουν επενδύσεις. Γι' αυτό και δεν υπάρχει καπιταλιστικό κράτος που να μην έχει ελλείμματα και κρατικά χρέη. Όχι μόνο στην περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αλλά και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Έτσι όμως λειτουργεί ο καπιταλισμός. Όσο και αν χρησιμοποιούνται τέτοιες μελέτες για να στηριχτεί η άποψη ότι υπάρχει σωτηρία του καπιταλισμού από την κρίση με στόχο την υποταγή των λαών στο σύστημα, όλη η ιστορία εξέλιξης του συστήματος δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Γι' αυτό η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα με επαναστατική στρατηγική, ένα δρόμο έχουν. Οργανώνοντας την πάλη για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους να κατευθύνουν αυτή την πάλη στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου για την εργατική, λαϊκή εξουσία και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.