Η ΠΑΝΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟ
ΜΑΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ
Posted on 1 Σεπτεμβρίου 2015 by gemfragoulis
Κική
Αλεξάκη-Χρονάκη
Γράφει η κ. Κική
Αλεξάκη- Χρονάκη. Εκπαιδευτικός
]
“Λοιπόν”, είπε ο
μικρός Άλεξ στη μικρούλα Παναρέτη, «μου φαίνεται ότι μεγαλώσαμε πια και είναι
καιρός να ταξιδέψουμε κι εμείς στο μαγικό δάσος της Ευρωζώνης στην καρδιά της
Ευρώπης.»
«Έτσι μου
φαίνεται κι εμένα», συμφώνησε η Παναρέτη.
«Ας
ετοιμαστούμε», είπε ο Αλεξ, «πάρε τον πιο μεγάλο ταξιδιωτικό σάκκο που έχεις,
μη βάλεις τίποτα μέσα, θα τον γεμίσουμε εκεί που θα πάμε και ξεκινάμε.»
Ολόχαρη η
Παναρέτη πήρε ότι της είπε ο αδελφός της ο Άλεξ και ξεκίνησε για το πολυπόθητο
μέρος που καιρούς τώρα της πιπίλιζε τα αυτιά ο Άλεξ, ότι είναι ο χώρος που τους
ταιριάζει να βρίσκονται μονίμως, ευτυχισμένοι με ότι τους δίνει πλουσιοπάροχα
μια και είχαν πολιτογραφηθεί πολίτες της Ευρωζώνης και άλλα πολλά.
Πήγαν στο σταθμό
με τα τραίνα, πήραν ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή με την ταχεία αμαξοστοιχία,
επιβιβαστήκανε και φτάσανε χωρίς να το καταλάβουν, σχεδόν πετώντας ίσαμε εκεί.
Η Παναρέτη κατεβαίνοντας από το τραίνο δεν πίστευε στα μάτια της, ένα ολόκληρο
δάσος απλώνονταν μπροστά τους με πελώρια δέντρα φορτωμένα με αστραφτερούς
καρπούς από κέρματα του ευρώ και με φύλλα από χάρτινα ευρώ που κρέμονταν από τα
κλαδιά τους.
Τα δυο αδέλφια
μεθυσμένα από το πλούσιο θέαμα άρχισαν να γεμίζουν τους σάκκους τους με ότι
ευρώ τους γυάλιζε περισσότερο, πρέπει να πούμε πως ότι ευρώ αφαιρούσαν από κάθε
δέντρο αυτομάτως με τρόπο μαγικό ξεφύτρωνε ένα άλλο στη θέση του.
Δε χρειάστηκε
πολλή ώρα για να παραφουσκώσει ο καθένας το σάκκο του, ετσι ικανοποιημένοι από
το αποτέλεσμα και πλούσιοι και με το παραπάνω, τριγυρνούσαν μαζί με άλλους
ευτυχισμένους πολιτογραφημένους πολίτες της Ευρωζώνης στο μαγικό της δάσος
απολαμβάνοντας τους απολαυστικούς αυτοματισμούς του. Έτσι διασκέδαζαν κάθε φορά
που ήθελαν να πιούν νερό ή οτιδήποτε άλλο, να τοποθετούν ένα κέρμα του ευρώ
στην υποδοχή μιας βρύσης και αμέσως να τους σερβίρεται ένα ποτήρι με το
περιεχόμενο της αρεσκείας τους. Επίσης κάθε φορά που ήθελαν να φάνε κάτι από
τους εκλεχτούς μεζέδες που βρίσκονταν σε ειδικές προθήκες, τοποθετούσαν ένα
χάρτινο ευρώ σε μια υποδοχή της προθήκης και νάσου μπροστά σου το έδεσμα και
μάλιστα στη θερμοκρασία που το ήθελες.
Με τα πολλά
φτάσαν σε ένα ξέφωτο όπου εκεί τους περίμενε μια έκπληξη, ένα όμορφο σπιτάκι
από σοκολατένια ευρώ που μοσχοβόλαγαν και σε έκαναν να τρέξεις καταπάνω του και
να τα γευτείς. Τα δυο «μεγάλα» παιδιά χωρίς καθυστέρηση, παρόλο που ήταν
χορτάτα, υπέκειψαν στη βουλιμία τους κι άρχισαν να τραβολογάνε ένα
παραθυρόφυλλο από αυτά τα υπέροχα σοκολατένια ευρώ και να το γεύονται με όρεξη.
Οι προθέσεις τους φαίνονταν άγριες και ενώ ετοιμάζονταν να βάλλουν χέρι και στο
άλλο παραθυρόφυλλο ακούστηκε η πόρτα του σπιτιού που άνοιγε και ξεπρόβαλλε μια
θεόρατη ασπρουλιάρα κυρία που τους είπε :
«Πώς τολμάτε να
πειράζετε το σπίτι μου που εγώ η φράου Αντζουλίνα μαγείρεψα με τόσο κόπο, για
περάστε μέσα να δούμε τι θα κάνουμε. Εσείς φαίνεστε μεγάλα παιδιά», τα ρώτησε
και το όνομά τους, «δεν έπρεπε να κάνετε μονομερείς ενέργειες, για πείτε μου
τώρα πως θα με αποζημιώσετε για τη ζημιά που μου κάνατε;»
Ο Άλεξ και η
Παναρέτη καθισμένοι γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι νιώθοντας σαφώς
βαρυστομαχιασμένοι, δεν είχαν ιδέα για το τι θα μπορούσαν να προτείνουν για
αποζημίωση, ούτε διαφαινόταν να έχουν στο μυαλό τους κάποιο plan b.
«Κατά τη γνώμη
μου», συνέχισε, «θα πρέπει να μείνετε στο σπίτι μου μέχρι να με βοηθήσετε να
επανορθώσω τη μεγάλη ζημιά που κάνατε στο παραθυρόφυλλό μου.» Εκείνη την ώρα
πρόβαλλε από μια πόρτα ένα περίεργο σκυλί που γρύλιζε εξίσου περίεργα.
«Κάτσε ήσυχα Σο»,
είπε η φράου Αντζουλίνα απευθυνόμενη στο σκύλο, «τον βλέπετε δεν είναι σαν όλα
τα άλλα σκυλιά, είχε ένα ατύχημα και αναγκαστήκαμε να του βάλουμε δυο ρόδες
αντί για πόδια, αλλά είναι υπάκουος και άξιος φύλακας. Κατά τη γνώμη μου θα
πρέπει να μείνετε στο σπίτι μου, μέχρι να με βοηθήσετε να επανορθώσω τη μεγάλη
ζημιά που κάνατε στο παραθυρόφυλλό μου. Αφήστε τους σάκκους σας εδώ,» τους
υπέδειξε ένα ράφι, «ούτως ή άλλως δε σας χρειάζονται. Εσύ Άλεξ θα κοιμάσαι
εδώ», τον πήρε από το χέρι και του έδειξε ένα σιδερένιο κλουβί που απέξω έγραφε
με κεφαλαία γράμματα:ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3 και με ένα στρώμα μέσα, ίσα-ίσα που τον
χωρούσε.
-«Εσύ Παναρέτη» ,
συνέχισε στον ίδιο επιτακτικό τόνο που δε σήκωνε αντιρρήσεις, «θα κοιμάσαι
δίπλα στο φούρνο να με βοηθάς στα ψησίματα.»
«Τι πάει να πει
ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3;» τόλμησε να ψελλίσει η Παναρέτη.
«Να ξέρετε, καλά
μου, πλην άτακτα παιδιά», τους πληροφόρησε η φράου Αντζουλίνα, «ότι είμαι η
ιδιοκτήτρια του μαγικού δάσους της Ευρωζώνης και στην οικογένεια μου έχουμε
παράδοση στα πειράματα, το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3 είναι η νέα βελτιωμένη εκδοχή ενός
πειράματος που είχαν ξεκινήσει οι προγονοί μου με φούρνους.» Η Παναρέτη πρόσεξε
ότι υπήρχαν στο σπίτι κι άλλα κλουβιά που έγραφαν απέξω ΜΝΗΜΟΝΙΟ 1, ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2,
«Για την ώρα δε
χρειάζονται άλλες ερωτήσεις», συνέχισε η φράου Αντζουλίνα «και ούτε που να το
διανοηθείτε ότι μπορείτε να φύγετε, έτσι και τολμήσετε να το σκεφτείτε ο σκύλος
μου θα σας αναλάβει ιδιαιτέρως.»
«Έλα δω Σο», είπε
στο σκύλο της, «φέρε μου την εργαλειοθήκη, πρέπει να προσαρμόσουμε το κλουβί
στα μέτρα του Αλεξ, δεν πρέπει καθόλου να κινείται, πρέπει να τον παχύνουμε.
Παναρέτη, ξεκίνα να καθαρίζεις το φούρνο, θα μας χρειαστεί σύντομα.»
Τα παιδιά δεν
πίστευαν στα αυτιά τους και στα μάτια τους, έσκυψαν τα κεφάλια κι αναλογίστηκαν
τι κουτά που ήταν που πίστεψαν σε όλα τα ψέματα που τους έλεγαν, ότι θα
απολάμβαναν ανενόχλητα τους θησαυρούς του μαγικού δάσους της Ευρωζώνης. Έτσι η
Παναρέτη ανασκουμπώθηκε κλαίγοντας σιωπηλά και πέρασε κάμποσες μέρες
μαγειρεύοντας και ταϊζοντας τον Άλεξ, που άρχισε να παχαίνει σωπαίνοντας, ποιος
άλλωστε θα τον άκουγε αν φώναζει σε αυτό το μαγικό δάσος που μεταμόρφωνε από τη
μια στιγμή στην άλλη τον παράδεισο σε κόλαση. Ωστόσο κάποια μέρα, η φράου
Αντζουλίνα της αποκάλυψε ξεκάθαρα το σχέδιό της, της είπε ότι ο Άλεξ φαίνονταν
αρκετά νόστιμος και ότι για να το εξακριβώσει έπρεπε να τον ψήσει στον
εξαιρετικό φούρνο της με πιστοποίηση Άουσβιτς, στη συνέχεια της έδωσε εντολή να
τον ανάψει και να τον τροφοδοτεί συνεχώς με καυσόξυλα μέχρι να πάρει την
κατάλληλη θερμοκρασία. Η Παναρέτη εκτελούσε τις εντολές της, υπό την επίβλεψη
του πιστού φύλακα Σο. Όταν η θερμοκρασία ήταν στο μάξιμουμ, κάλεσε τη φράου
Αντζουλίνα να ελέγξει την κατάσταση, όπως και έγινε, στη συνέχεια λίγο η
υπερθέρμανση και περισσότερο η θεία δίκη, το πείραμα σταμάτησε κάπου εδώ, μια
και η φράου Αντζουλίνα απανθρακώθηκε καθώς ανατινάχθηκε ο υπερβολικά
θερμασμένος φούρνος με πιστοποίηση Άουσβιτς…και ο σκύλος;
Μα ποιος
νοιάζεται για ένα σκύλο μαϊμού;
Κοινοποίηση:
Σχετικά
Η πρώτη φορά
Αριστερά και ο εμπαιγμός του Λαού.
σε
"ΠΟΛΙΤΙΚΗ"
Κοπρά καταμόναχη!
σε
"ΙΣΤΟΡΙΑ"
Παιδεία
παραπαίουσα!
σε
"ΠΟΛΙΤΙΚΗ"
This entry was posted in ΠΟΛΙΤΙΚΗ and tagged Αλεξάκη-Χρονάκη, Morricone. Bookmark the permalink.
← Το ολοκαύτωμα στον Χορτιάτη.Love of a silent moon! →
