Η ΜΑΧΗ ΣΤΟΝ ΚΟΨΑ 21/5/1941

                         Η ΜΑΧΗ ΣΤΟΝ ΚΟΨΑ 21/5/1941

         (Κοψάς ,λόφος πάνω απο την πεδιάδα των Γουρνών ,Δήμου Χερσονήσου)

                                         Λόφος Κοψά ,Μάϊος 2013

"... Στις ομιλίες μου διηγήθηκα τη Μάχη στον «Κοψά», που κατέλαβα από το Κακόν Όρος που κατείχα ,μόνον με 70 περίπου Στρατιώτες. Οι άλλοι σκόρπισαν στ’ αμπέλια του Κοκκίνι Χάνι και ήρθαν στο Λόχο την άλλη ημέρα μετά τη νικηφόρα Μάχη. Τους δικαιολόγησα. Διέταξα αυτό το Τμήμα στο λόφο «Κοψά» με μέτωπο προς τους αλεξιπτωτιστές και προς τις Γούρνες. Το οπλοπολυβόλο1915 δεν δούλευε. Έβαλα με ομαδικά πυρά τους αλεξιπτωτιστές. Εάν είχα δυο βαριά πολυβόλα θα τους εξόντωνα. Αφού ανασυγκροτήθηκαν, το μεγαλύτερο τμήμα τους κινήθηκε παραλιακά προς το αεροδρόμιο και Τμήμα τους περίπου 80 αλεξιπτωτιστών όλη τη νύχτα πλησίασαν τις θέσεις του Λόχου. Όταν ξημέρωσε ,έπειτα από βολή καταιγιστική ομαδικών πολυβόλων και ατομικών αυτομάτων τους ,με έφοδο αιχμαλώτισαν τη Διμοιρία του Νίκου Κουκουβίνου. Οι άλλες δύο Διμοιρίες υπεχώρησαν προς τον Προφήτη Ηλία. Βρέθηκα μόνος κυκλωμένος στα 50 περίπου μέτρα από 80  περίπου αλεξιπτωτιστές .Έλεγα στους Στρατιώτες: «Θα υπερασπίσουμε την Κρήτη και με θυσία της ζωής μας». Απεφάσισα να σκοτωθώ υπερασπίζοντας παραδειγματικά και την Κρήτη. Με το τουφέκι όρθιος άρχισα να βάλλω προς όλες τις πλευρές τους αλεξιπτωτιστές. Οι σφαίρες τους σφύριζαν δεξιά –αριστερά και από πάνω μου. Δεν με πήρε ούτε μία. Προβληματίζομαι μέχρι σήμερα .Έδωσε διαταγή ο Διοικητής τους : «Μην τον σκοτώνεται να τον πιάσουμε αιχμάλωτο ή δεν πρέπει να σκοτωθεί, διότι υπερασπίζεται την Πατρίδα του». Το Λοχία που ξέφυγε και πέρασε δίπλα μου διατάσω : «Πέσε δίπλα μου και βάλε».

 Οι Διμοιρίες που υπεχώρησαν ,βλέποντας το Λοχαγό όρθιο να τουφεκάει, σταμάτησαν .Ο Δωδεκανήσιος Ομαδάρχης κινείται με την Ομάδα του από δεξιά μου ,ρίχνει μια χειροβομβίδα στους αλεξιπτωτιστές που αιχμαλώτισαν τη Διμοιρία του Κουκουβίνου. Οι αλεξιπτωτιστές υποχωρούν και αφήνουν μπροστά στον Κουκουβίνο ένα πολυβόλο και κιβώτια με ταινίες. Πετάχτηκα στη θέση του Κουκουβίνου . Τον ερωτάω : «Νίκο ζωντανός ;» Απαντάει : «Λίγο τραυματισμένος». «Βάλε ταινία» του λέγω. Δεν γνωρίζαμε το πολυβόλο πως δουλεύει . Πέφτει η πρώτη ριπή. «Βάλε προς όλες τις πλευρές Νίκο» του λέγω. Ενθαρρύνθηκαν οι Στρατιώτες που υπεχώρησαν και γυρίζουν. Αρχίζει εξαιρετικά άνιση αριθμητικά και σε οπλισμό ηρωική ΜΑΧΗ σώμα με σώμα με τους αλεξιπτωτιστές .Δεν θυμόμαστε πόσο χρόνο. Σκοτώθηκαν 22 κι αιχμαλωτίστηκαν περίπου 40 ή 50 αλεξιπτωτιστές. Είχαμε μόνον ένα βαριά Τραυματία, τον Αείμνηστο Δημήτριο Λιακάκη. Αείμνηστο Ιωάννη Χατζή(ελαφρά) και τον Στρατιώτη(ελαφρά) Απίστευτο ,όμως είναι πραγματικότητα.

 Μετά τη Μάχη παρουσιάστηκε ο Κρητικός έφεδρος Λοχαγός ……. και μου είπε: «Να αναλάβω τη Διοίκηση του Λόχου» .Ήμουν Υπολοχαγός. Του είπα : «Με όλο το σεβασμό στο βαθμό σας ο Λόχος δεν έχει ανάγκη από λοχαγό. Είναι μιάμιση ημέρα χωρίς νερό και ψωμί. Πάρε σε παρακαλώ τους αιχμαλώτους , πήγαινέ τους όπου νομίζεις και φέρε μας πρώτα νερό και κατόπιν ξερό ψωμί» Δέχτηκε και σε μια ώρα άρχισαν να κουβαλούν οι Κρητικοί στο Εκκλησάκι ό, τι καλύτερο είχαν . Από τους αλεξιπτωτιστές λύθηκε το πρόβλημα του αυτόματου οπλισμού και από τον Κρητικό Λαό το πρόβλημα της τροφοδοσίας του Λόχου.

 Στο σπίτι με δύο παράθυρα και πόρτα , που ήταν στο δρόμο, οχυρώθηκαν γερμανοί κι εκτόξευαν φωτοβολίδες, για να δείξουν την παρουσία τους και να τους ενισχύσουν .Έπρεπε  με οργανωμένη επιχείρηση να εξουδετερωθούν. Δεν γνωρίζαμε πόσοι ήταν. Είπα  στον Επιλοχία του Λόχου Ανδρεαδάκη Ορέστη «Πάρε μία Ομάδα, πήγαινε μέχρι τη χαράδρα και να με περιμένεις». Ενθουσιασμένος ο Επιλοχίας από τη νικηφόρα Μάχη , χωρίς να με περιμένει, επιτέθηκε στο σπίτι να το καταλάβει.* Έπεσαν μαχόμενοι οι : Ανδρεαδάκης Ορέστης ,Κοκκινάκης Εμμανουήλ και Χαριτάκης Ιωάννης. Όταν έφτασα στη χαράδρα και πληροφορήθηκα το αναπάντεχο οδυνηρό γεγονός ,εξαιρετικά λυπημένος και αγανακτισμένος απεφάσισα προσωπικά να εκδικηθώ, για την υπεράσπιση της Κρήτης ,τη Θυσία της Ζωής τους .Άλλο όπλο εκτός από πολυβόλα δεν είχαμε. Σκέφτηκα με εύστοχη βολή πολυβόλου να τους αναγκάσω να παραδοθούν. Πήρα ένα πολυβόλο και με το Στρατιώτη …. που έφερε δύο κιβώτια με ταινίες , κινούμενοι κυκλικά ,πιάσαμε θέση σε 300 περίπου μέτρα απέναντι στο σπίτι πίσω από μεγάλο ογκόλιθο. Στην κίνησή μας έβαλαν. Τραυματίστηκε ο Στρατιώτης ,όμως βάδιζε. Άρχισα να κάνω εύστοχη βολή με μικρές ριπές στα παράθυρα και στην πόρτα. Μετά 10-20 λεπτά ,είδα άσπρο πανί στο παράθυρο. Σταμάτησα τη βολή . Σε λίγο άρχισαν να βγαίνουν από την πόρτα άοπλοι και παρατάχθηκαν μπροστά στο σπίτι 17 Γερμανοί .Τι είχε συμβεί: Τους σάκους με θειάφι που είχαν για αμπέλια τους έβαλαν οι Γερμανοί στα παράθυρα και στην πόρτα. Οι τροχιοδεικτικές σφαίρες που είχαν οι ταινίες άναβαν το θειάφι, γέμισε το σπίτι από καπνό και αναγκάστηκαν να παραδοθούν.

 Το απόγευμα της 21^ης Μαϊου δεν υπήρχε στην περιοχή Κοκκίνη Χάνι ,Γούρνες ,Γούβες ούτε ένας οπλισμένος Γερμανός. Ο Λόχος εκπλήρωσε την αποστολή του.

  Δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι ήταν δυνατό με 70 περίπου Στρατιώτες οπλισμένους μόνον με τουφέκια ν’ αντιμετωπισθούν τόσο νικηφόρα 80 περίπου αλεξιπτωτιστές οπλισμένοι με πολυβόλα και ατομικά αυτόματα όπλα ,να σκοτωθούν 22 και να αιχμαλωτισθούν 40-50 περίπου Γερμανοί αλεξιπτωτιστές."

Θεόδωρος Καλλίνος

Αθήνα 19-5-2011

*  «…Και οι Γερμανοί παίζουν ένα άνανδρο και διπλοπρόσωπο ρόλο. Σταματούν τους πυροβολισμούς και βγάζουν έξω από το παράθυρο μια μεγάλη άσπρη σημαία ότι παραδόθηκαν. Αμέσως βγαίνουν έξω από το καμαράκι ο Λοχίας Ορέστης Ανδρεαδάκης και ο Δεκανέας Νικόλαος Ζαχαριουδάκης για να συλλάβουν τους αιχμαλώτους. Αμέσως οι Γερμανοί σκοτώνουν το Λοχία Ορέστη Ανδρεαδάκη και τον Δεκανέα Νικόλαο Ζαχαριουδάκη και δυο στρατιώτες μας και τραυματίστηκαν ακόμα σ’ αυτή τη μάχη ο Ιωάννης Γ. Χατσάκης ή Χατσής από την Ανώπολη και ο Καλοχωριανός Βασίλης Αντρώνας…» απόσπασμα από το βιβλίο του Βαγγέλη Γεωργίου Μπαριτάκη , «ΓΟΥΒΕΣ 1940-44» , ΓΟΥΒΕΣ 2000