Συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων,επιτροπών αγώνα και εργαζομένων Ν. Ηρακλείου .Κάλεσμα για συμμετοχή σε εκδηλώσεις και κλιμάκωση του αγώνα

Δελτίο Τύπου του Συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα και εργαζομένων Ν. Ηρακλείου

Έχει συγκροτηθεί Συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα και εργαζομένων, το οποίο μέχρι στιγμής απαρτίζουν με αποφάσεις τα παρακάτω σωματεία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα:

Aκόμα αναρωτιέσαι: ποιός φταίει;

"Eσύ πάλι πατριώτη περιμένεις τι; να δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί ή μια σούπα; να σε φεσώσουν καλά-καλά; αργά ή γρήγορα να σε εξοντώσουν φυσικά και οικονομικά και να δημεύσουν ότι σου απέμεινε; λίγα ευρώ που ίσως κρατάς ενθύμιο στην τρύπια τσέπη σου; "
του Σπύρου Βροντινού*
 Ξεμασκαρώνονται πλέον τα μιάσματα των μνημονιακών κυβερνήσεων που διέψευδαν κατηγορηματικά όσους προειδοποιούσαν ότι την τεράστια αρπαχτή της κρατικής περιουσίας ακολουθεί η ακόμα μεγαλύτερη αρπαχτή της ιδιωτικής περιουσίας… Αντί για βοήθεια-ανάπτυξη, το κράτος επιβαρύνει όσο μπορεί επιπλέον την συμφορά. Η ‘εξάτμιση’ μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών-πρόνοιας, εργασίας, επιχειρηματικής ‘ορατότητας’, απόδοσης αστικών και αγροτικών ακινήτων, συνοδεύτηκαν με άλογες αυξήσεις σε καύσιμα, λογαριασμούς ΔΕΚΟ, φόρους, είδη πρώτης ανάγκης, κλπ., ώστε αίφνης ίσως και να 5-πλασιάστηκαν ακρίβεια-απελπισία στην ζωή του πολίτη, π.χ. ίσως πληρώνουμε πλέον τα ακριβότερα καύσιμα παγκοσμίως, αναλογικά με εισοδήματα-κόστος ζωής. Όμως, οι αισχρές και παράλογες φορο-υπερβολές σε εισοδήματα, ακίνητη περιουσία και σύντομα καταθέσεις (όπως ήδη στην Κύπρο), η νέα μνημονιακή νομοθεσία για ‘αφαίμαξη’ τραπεζικών λογαριασμών πολιτών χωρίς διαδικασίες-ελέγχους, και η τεχνητή υπερ-ακρίβεια, δεν επιτρέπουν πλέον κάλυψη βασικών αναγκών διατροφής, υγείας, θέρμανσης, κλπ, για τον μισό τουλάχιστον πληθυσμό που ήδη έχει καταστεί μη βιώσιμος (άνεργοι και υπό-αμειβόμενοι). Γίνεται λοιπόν φανερό ότι κάθε πρόσθετη φορο-πίεση ισοδυναμεί καθαρά με σκόπιμη, ‘νομιμοφανή’, μαζική δολοφονία-δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας. Σήμερα, ένα πολύ μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα έχει απόδοση ανύπαρκτη, αναξιόλογη ή στάσιμη. Τεράστιος αριθμός αστικών ακινήτων παραμένουν προς πώληση ή ξενοίκιαστα, όσα νοικιάζονται αποδίδουν κάτω του μισού εισοδήματος που είχαν πριν 4 χρόνια, ενώ λόγω διαρκούς ολίσθησης τιμών και αυξανόμενης φορολογίας-χαρατσιών, έχουν καταστεί αβέβαια-απωθητική επένδυση για τους πολίτες. Έτσι, ακόμα και εάν κάποιος θέλει να πουλήσει ένα αστικό ακίνητο, δεν υπάρχει πλέον ευνοϊκή αγορά για αυτό εκτός ολίγων ‘ξύπνιων’ που ζητούν να τα αποκτήσουν στο πολύ τζάμπα. Στα εκτός σχεδίου ακίνητα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, οι τιμές πώλησης οικοπέδων για εξοχικές κατοικίες και αγροτεμάχια είναι σε ελεύθερη πτώση. Οι τιμές στα αγροτεμάχια κατρακυλούν αφού και η απόδοση στον πρωτογενή τομέα, το παραδοσιακά ύστατο καταφύγιο ζωής, συχνά δεν καλύπτει πλέον ούτε το κόστος παραγωγής. Βλέπετε η ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική) φρόντισε να ‘σβήσει’ την ντόπια παραγωγή και διατροφική επάρκεια, επιβάλλοντας μόνιμες τεράστιες εισαγωγές φτηνότερων, αμφιβόλου ποιότητας, αγροτικών προϊόντων, με αντάλλαγμα επιδοτήσεις που πλέον, όπως τα επιδόματα ανεργίας, θα λιγοστεύουν ολοένα σε ποσά και δικαιούχους….μέχρι οριστικού ‘αδειάσματος’… Εσύ αριστερέ, δεξιέ, ή κεντρώε έλληνα πατριώτη, πόσο ακόμα θαρρείς θα αντέχεις άνεργος να πληρώνεις καθημερινές αυξήσεις σε χρεοκοπημένα ταμεία, εφορία, ή για ακίνητα που δεν σου αποδίδουν τίποτα; και θα αντέξεις στο ‘διωγμό’ για δεκαετίες που προορίζεται να κρατήσει; Επίσης, καιρό τώρα οι Γερμανοί αναρωτούνται γιατί να έχει η Ελλάδα τόσο υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης (87%) όταν η Γερμανία έχει αρκετά μικρότερο (περίπου 50%); Γιατί να μην τους τα πάρουμε; Έτσι, μετά την δήμευση της κρατικής περιουσίας, οι ‘σωτήρες’ μας τρόικα ΔΝΤ, συγκυβέρνηση, σιελοροούν να δημεύσουν γρήγορα και την ιδιωτική μας περιουσία, ενώσω ακόμα λαϊκή αδράνεια και ισχυρή ευνοϊκή προπαγάνδα-πολιτική κάλυψη, επιτρέπουν το κάθε Σταλινικό ‘νταβατζιλίκι΄ στην χώρα των προθύμων και της μίζας. Τόσο μεγάλο ‘νταβατζιλίκι’ μάλιστα, ώστε είχαν το θράσος να ανακοινώσουν άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία, πως το δημόσιο θα δημεύει ακίνητα χωρίς να δίνει ρέστα, δηλαδή δήμευση χωρίς πλειστηριασμό…! Αν και παντού οι κυβερνήσεις κάνουν ότι μπορούν για να στηρίξουν τις αξίες των ακινήτων, εδώ προφανώς το επίσημο σχέδιο της πολιτείας είναι να την ισοπεδώσουν για να την υφαρπάξουν ευκολότερα οι επιτήδειοι. Έτσι, ενώ χιλιάδες πολίτες αυτοκτονούσαν, εκατοντάδες δις-εκατομμύρια έτρεχαν σαν νερό προς τραπεζίτες και άλλους ‘Τσοχατζόπουλους’, στους οποίους οι σημερινοί κυβερνώντες δεν σκοπεύουν να αποδώσουν έλεγχο-τιμωρίες που τους αξίζουν, αφού και τους επιβράβευσαν με νέα δώρα και τους θωράκισαν νομικά και βασίζονται σε αυτούς. Πλέον, όσοι δύστυχοι πολίτες έχουν ακίνητα αλλά δεν αντέχουν να πληρώνουν τα αυξανόμενα φέσια, θα επιλέγουν ή να τα πουλήσουν τζάμπα, ή να τους τα δημεύσει το κράτος ή εάν έχουν δάνεια να τους τα πάρει η τράπεζα. Άστοχα μια ντόπια εφημερίδα διερωτόταν πρόσφατα ‘τι θα κάνει το κράτος τα ακίνητα που θα δημεύει;’ Μα ότι δημευτεί γίνεται όπως η υπόλοιπη κρατική περιουσία και ξεπουλιέται σε ολίγους ‘εκλεκτούς’….. που ‘αγοράζουν’ όχι βάζοντας λεφτά κάτω, αλλά με τα δανεικά που δόθηκαν, στην πλάτη των φορολογουμένων, για την στήριξη των τραπεζών. Τα ‘λάφυρα’ θα περάσουν έτσι σε εταιρίες, που ήδη εκμεταλλεύονται δεκάδες χιλιάδες ακίνητα στο εξωτερικό, ενώ η εκμετάλλευση θα γίνεται με ‘Ειδικό Καθεστώς’ ή ως ‘Ειδική Οικονομική Ζώνη’, με ελάχιστους ή καθόλου φόρους-ΦΠΑ, ώστε ο ‘επενδυτής’ να μην ‘πνιγεί’ στην κρατική υπέρ-φορολόγηση όπως προ-αποφασίστηκε για το θύμα, τον κοινό πολίτη. Και ‘λεφτά υπάρχουν’ λοιπόν και success story….ρατσιστικά όμως, μόνο για πορφυρογέννητους. Εμείς οι υπόλοιποι ‘κοινοί’ πολίτες, θα υπάρχουμε στο εξής μόνο για να υπηρετούμε ένα σκοτεινότατο, άγνωστο, ανώνυμο, απύθμενο κρατικό χρέος (700+Δις με την στήριξη των τραπεζών) που χωρίς άλλες λεπτομέρειες, μας είπαν ότι δημιουργήθηκε; Όπου χάριν ενός ‘μαζί τα φάγαμε’ απαγορεύεται κάθε λογιστικός έλεγχος; που θα αυξάνεται διαρκώς παρά τις ‘εμπόλεμες’ στερήσεις του λαού 4 χρόνια τώρα; Γιατί άραγε δεν είναι κύριος εθνικός στόχος η αναψηλάφηση του χρέους; τι τρέμουν ότι θα βγει στο φως; Εσύ πάλι πατριώτη περιμένεις τι; να δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί ή μια σούπα; να σε φεσώσουν καλά-καλά; αργά ή γρήγορα να σε εξοντώσουν φυσικά και οικονομικά και να δημεύσουν ότι σου απέμεινε; λίγα ευρώ που ίσως κρατάς ενθύμιο στην τρύπια τσέπη σου; τα χρυσά σου δόντια; το ρολόι σου; τα μαλλιά σου; το δέρμα σου; να σου κάνουν μέσα στην χώρα σου, όσα χωρίς έλεος έκαναν στους δύστυχους αιχμαλώτους στο Άουσβιτς; Σκέφτηκες μήπως επιθυμούν ‘μονόδρομο’ και στους φόβους και στο όραμα σου; Σκέφτηκες μήπως αυτοί, όπως πριν με βοήθεια από υπάκουους Τσολάκογλου, αλλά πλέον με δύο νέα άλλοθι, χρέος και ευρώ, ξανάφεραν πάλι κατοχή, εκφοβισμό, αρπαχτή και βιασμό; Τέλος γνωρίζεις ότι οι περισσότεροι στο ολοκαύτωμα της Βιάννου πιάστηκαν εύκολα και εκτελέστηκαν επειδή πίστεψαν στα SS που απειλούσαν πως, όσοι δεν τους περίμεναν στα σπίτια τους θα θεωρούνταν αντάρτες; Λοιπόν θες να περιμένεις;
*Ο Σπύρος Βροντινός είναι Δρ. Πολιτικός Μηχανικός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

ΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ, Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ! Ορίζουμε σαν στερεότυπα παγιωμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές που είναι διαδεδομένες σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Μεταφέρονται από γενεά σε γενεά και από άτομα σε άτομα, μέσω της μίμησης. Ένα στερεότυπο επιβάλλεται από το πλήθος των ανθρώπων που το πιστεύουν και συνήθως δεν έχει σχέση με την ενσυνείδητη αποδοχή μετά από κριτική σκέψη. Γι’ αυτό τα περισσότερα από αυτά είναι ασυνείδητα. Χρειάζεται μία εσωτερική καλλιέργεια, μια ταπείνωση και μία εξυπνάδα για να αντιληφθεί κανείς πρώτα, ότι ο νους του κατέχεται από στερεότυπά. Κατά δεύτερο λόγο, χρειάζεται ακόμα βαθύτερη καλλιέργεια και αυτοπαρατήρηση για να αντιληφθεί κανείς από ποια συγκεκριμένα στερεότυπα μπλοκάρεται ο νους του, άρα και η συμπεριφορά του. 'Όλοι μας έχουμε στερεότυπα.. δηλαδή προκαθορισμένες ιδέες, απόψεις, γνώμες, στάσεις για διάφορα θέματα, που κάποτε ίσως τις σκεφτήκαμε και τις αποδεχτήκαμε σαν σωστές, αλλά από τότε δεν θέλουμε να τις ξαναεξετάσουμε, να τις ξανασκεφτούμε. Τις ακολουθούμε σαν μπούσουλα με έναν τρόπο αυτόματο, μηχανικό, χωρίς δεύτερη σκέψη. Πρέπει κάτι να συμβεί, ένα πρόβλημα, μία δυσκολία, ένα απρόσμενο γεγονός, που θα μας αναγκάσει να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε αν αυτό που πιστεύαμε μέχρι τώρα εξακολουθεί να είναι σωστό . Τα στερεότυπα δεν είναι κατ’ ανάγκη λάθος. Υπάρχουν και πολλά στερεότυπα που είναι σωστά και καλά. Μπορεί σε κάποια εποχή, κάτω από κάποιες συνθήκες, να ήταν σωστή μια στάση, αλλά καθώς ο κόσμος αλλάζει και οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις μας χρειάζονται και αυτές αλλαγή. Σ’ αυτή την περίπτωση ένα στερεότυπο μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη. Οι άγιοι είναι βαθιά καλλιεργημένοι άνθρωποι με πολύ βαθιά αυτογνωσία. Αυτοί έχουν ελευθερώσει τον νου τους από πάθη και ξεπερασμένα στερεότυπα. Είναι όντως ελεύθεροι, σε πλήρη επαφή με την πραγματικότητα γι’ αυτό βαθιά ρεαλιστές και πρωτότυποι. Αυτοί είναι που μας ‘ξυπνάνε’ και μας δείχνουν τον δρόμο. Να ένα παράδειγμα. Ο γέροντας Παϊσιος είπε « Παλιά αν ήταν κανείς ευλαβής κοσμικός ή παπάς ή μοναχός ακόμα περισσότερο, που ασχολείτο με τα κοσμικά (= εννοεί την πολιτική κατάσταση ) τον είχαν για κλείσιμο στον πύργο (= εννοεί χαριτολογώντας τη φυλακή- τρελοκομείο). Σήμερα αν δεν ασχολείται κανείς είναι για κλείσιμο στο πύργο, γιατί αυτοί πάνε να τα χαλάσουν όλα. Βλέπεις ο απόστολος έλεγε στους Χριστιανούς να μην ασχολούνται, να ξεχωρίζουν από τον κόσμο, γιατί τότε όλος ο κόσμος ήτανε ειδωλολατρικός, ανήκε σε αυτούς, κάνανε όπως θέλανε. Μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο όμως, άλλαξαν τα πράγματα, έγινε Χριστιανικός ο κόσμος .Ναοί , ιδρύματα, ελεύθερη η εκκλησία…Έχουμε ευθύνη. Είναι δικά μας όλα αυτά. Αυτοί τώρα πάνε να τα χαλάσουν όλα.» Εδώ ο γέροντας εντοπίζει ένα στερεότυπο μεταξύ των χριστιανών. Ένα στερεότυπο που εκφράζεται και με τα λόγια… «Α !, εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική.» Ή με την προτροπή « Μην ασχολείσαι με την πολιτική» Αυτό διαμορφώνει μία ψυχική στάση, μία συμπεριφορά, που απαξιώνει και αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα. Αυτό οδηγεί στην εξής συμπεριφορά. Πηγαίνει κανείς μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίσει, συνήθως δεξιά, και αυτό είναι όλο. Ίσως αυτό το στερεότυπο να δημιουργήθηκε πριν και μετά τον εμφύλιο πόλεμο, τότε που ήταν επικίνδυνο να ασχολείται κανείς με την πολιτική. Ήταν της νοοτροπίας ‘ άσε καλλίτερα, μην μπλέξουμε’. Από φόβο λοιπόν , ‘μην μπλέξουμε’ , διαδόθηκε αυτό το στερεότυπο, μιας και παρουσίαζε την δειλία σαν σύνεση. Βολικό για κάποιους εαυτούληδες. Αυτή την στάση οι αρχαίοι Αθηναίοι την είχαν καταδικάσει σαν πονηρή και ιδιοτελή, γιατί αφήνεις τους άλλους να ‘βγάλουν το φίδι από την τρύπα’. Αυτούς που δεν ήθελαν να ασχολούνται με τα κοινά, με τις υποθέσεις της πόλης, για να μην δημιουργούν αντιπαλότητες και εχθρούς, τους ονόμαζαν περιφρονητικά ‘ΙΔΙΩΤΕΣ’ , τους θεωρούσαν ανάξιους πολίτες και αργότερα έβγαλαν και νόμο και τους έδιωχναν από την πόλη, σαν άχρηστους, πονηρούς και επικίνδυνους. Αυτή ήταν η στάση των πολλών ‘ευλαβών’ Χριστιανών για πολλά χρόνια. Άντε καλά να είναι κανείς μοναχός, ασκητής, να έχει αφιερώσει τον εαυτό του στην προσευχή, το καταλαβαίνω, αλλά οι υπόλοιποι; Ποιό είναι το πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της στάσης; Οι Χριστιανοί αποτραβήχτηκαν από την πολιτική και τα κόμματα, και το ‘κενό’ το γέμισαν, άθεοι αριστεροί, αντίχριστοι μασόνοι, άνθρωποι χωρίς ιδανικά και αρετή, αδιάφοροι για την πατρίδα και το κοινό καλό, άνθρωποι που τρέχουν για το προσωπικό τους συμφέρον μόνο, κλπ. Έτσι οι Χριστιανοί μπήκαν στο περιθώριο, η πολιτική τους δύναμη και παρουσία σχεδόν μηδενίστηκε. Η λεγόμενη ‘δεξιά’ που παραδοσιακά ψήφιζε ένα μεγάλο κομμάτι των Χριστιανών, έστρεψε την πλάτη της στις αξίες που εκφράζει η εκκλησία. Πολλά στελέχη του δεξιού κόμματος σαν πρόσωπα δεν εμφορούνται στην ιδιωτική τους ζωή από τις ‘εκκλησιαστικές αξίες’. Αφού αρνήθηκαν αυτές τις αξίες σαν πρόσωπα, φυσικό ήταν να τις εγκαταλείψουν σιγά- σιγά και σαν κόμμα. ‘Δεξιές’ κυβερνήσεις είναι αυτές που καταργούν έμμεσα την αργία της Κυριακής για παράδειγμα. Φτάσαμε λοιπόν σήμερα στο σημείο, εμείς που είμαστε η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, να μην έχουμε κόμμα να ψηφίσουμε, να μην έχουμε πολιτική εκπροσώπηση, να μην έχουμε πολιτική επιρροή. Μερικοί πάνω στην απελπισία τους στράφηκαν σε ακραία κόμματα, πατριωτικά ίσως αλλά παγανιστικά- ειδωλολατρικά σίγουρα, και οπωσδήποτε πολύ μακριά από το ορθόδοξο συνοδικό δημοκρατικό πνεύμα. Είναι να απορεί κανείς για την δύναμη που έχουν τα στερεότυπα. Είναι να θαυμάζει κανείς πως προωθώντας και επιβάλλοντας ένα στερεότυπο μπορείς να ελέγξεις την συμπεριφορά μεγάλου πλήθους ανθρώπων. Αυτή είναι ‘η γνώση’ των τεχνικών της εξουσίας. Εγώ βέβαια θαυμάζω τον άγιο που βγάζει μέσα από τα σπλάχνα της η ορθόδοξη εκκλησία μας. Καλά σήμερα που τα ζούμε αυτά τα πράγματα είναι εύκολο να κάνει κανείς τις πάρα πάνω διαπιστώσεις. Ο Άγιος γέροντας Παϊσιος, ο διορατικός και προφητικός, είπε αυτά τα πράγματα σχεδόν τριάντα χρόνια πριν. Τότε που δεν υπήρχε ούτε φωτιά ούτε καπνός. Βλέποντας πολύ πριν από εμάς, που οδηγούνται τα πράγματα είχε το θάρρος να επιτεθεί κατά του καταστροφικού στερεότυπου που λέει ‘ Α! εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική’. Βλέποντας την μεγάλη καταστροφή να πλησιάζει μας προτρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και συμπεριφορά. Προτρέπει ακόμα και οι μοναχοί (πόσο μάλλον οι λαϊκοί ) να αρχίσουν να ασχολούνται με τα κοινά , ‘ γιατί αυτοί πάνε να τα χαλάσουν όλα’, όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Και για να δείξει το μέγεθος της ανάγκης λέει με έμφαση. ‘ Σήμερα αν δεν ασχολείται κανείς είναι για κλείσιμο στον πύργο.’ Βλέπετε πόσο ελεύθερα σκεπτόμενοι έξω από στερεότυπα, ανατρεπτικοί και ρεαλιστές είναι οι Άγιοι όταν χρειάζεται; Φέρνουν τα πάνω κάτω, όταν το απαιτεί η ανάγκη και τα πράγματα. Εμείς οι ορθόδοξοι είχαμε πάντα σαν πρότυπα και οδηγούς τους Αγίους μας. Αναρωτιέμαι μήπως έφτασε η ώρα να συμμετάξουμε ενεργά στην πολιτική; Μήπως έφτασε ή ώρα για ένα νέο πολιτικό σχήμα; ή είναι ήδη πολύ αργά; Μήπως πρέπει να βαδίσουμε η καλλίτερα να τρέξουμε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός πατριωτικού, ορθόδοξου και δημοκρατικού πολιτικού κινήματος που θα αναλάβει την ηγεσία του Ελληνικού κράτους; Ο Άγιος γέροντας Παϊσιος ευχόταν « να αναστήσει ο Θεός Μακαβαίους». Τι ήταν οι Μακαβαίοι; Άνθρωποι που αγαπούσαν τον αληθινό Θεό και την πατρίδα τους. Άνθρωποι ανιδιοτελείς, ανδρείοι, με πνεύμα αυτοθυσίας για χάρη του αληθινού Θεού. Όταν ο τότε ξένος εξουσιαστής πήγε να τους απομακρύνει από την πίστη στον αληθινό Θεό, πήγε να αλλοιώσει την παράδοση και τον τρόπο ζωής τους που είχε διαμορφωθεί από την πίστη τους στον αληθινό Θεό, τότε ύψωσαν ανάστημα, αντιστάθηκαν και τελικά νίκησαν. Και μια και το φιλοσοφούμε εδώ πέρα, ας ψηλαφίσουμε κάποια όρια. Ας αναρωτηθούμε, μια και έχουμε ακόμα ελευθερία σκέψης, είναι σωστό το στερεότυπο που απαγορεύει στους κληρικούς να συμμετέχουν ενεργά στη πολιτική; Ειδικά σε περιπτώσεις όπου διακυβεύεται αυτή καθαυτή η ύπαρξη του ελληνικού έθνους και κράτους; Στην παράδοσή μας, στην Χριστιανική Ορθόδοξη αυτοκρατορία που είχε πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, στην Ρωμανία, ο Πατριάρχης έπαιρνε ενεργό μέρος στην διοίκηση, και όταν έλειπε ο αυτοκράτορας μακριά σε πολέμους ανελάμβανε αυτός την διοίκηση του κράτους, ακόμα – ακόμα, σε κάποιες περιπτώσεις, ανέβαζε ή κατέβαζε Αυτοκράτορες. Βέβαια γινόταν και το ανάποδο. Ο Μέγας Φώτιος ήταν υψηλότατο πολιτικό και διοικητικό στέλεχος της αυτοκρατορίας και έγινε Πατριάρχης μέσα σε μία εβδομάδα με την βοήθεια του φίλου του Αυτοκράτορα. Και φυσικά εξακολούθησε να συμμετέχει στην διαμόρφωση της πολιτικής της αυτοκρατορίας. Ο Μητροπολίτης Λάρισας Διονύσιος που οργάνωσε και κήρυξε επανάσταση το 1600 κατά του Σουλτάνου Μεχμέτ Γ’ δεν έκανε ‘πολιτική’ ; Ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός που κήρυξε την έναρξη της επανάστασης το 1821 δεν έκανε εθνική πολιτική; Ο Παπαφλέσσας, από τα πλέον δραστήρια μέλη της φιλικής εταιρείας, που ανέλαβε και διοικητικές θέσεις στις πρώτες επαναστατικές ελληνικές κυβερνήσεις, δεν είχε πολιτική δράση; Ο επίσκοπος Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης που ήταν από τους στυλοβάτες του Μακεδονικού αγώνα (1904-1908) μαζί με πολλούς ιερείς δεν έκανε εθνική πολιτική ; Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (1938-1941) που αρνήθηκε να ορκίσει την διορισμένη από τους Γερμανούς κυβέρνηση Τσολάκογλου, και στην συνέχεια συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των Ναζί, δεν έκανε ‘πολιτική’ ; Στην σύγχρονη εποχή έχουμε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο που κυβέρνησε την Κύπρο για πολλά χρόνια. Έχουμε και τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο που ταρακούνησε την Ελλάδα με τα γιγάντια συλλαλητήρια που διοργάνωσε και έδειξε ότι ο ελληνικός λαός εμπιστεύεται πολύ περισσότερο την εκκλησία του από ότι τα κόμματα που δεν μπορούν να κινητοποιήσουν ούτε ένα ελάχιστο πλήθος. Έδειξε την μεγάλη δύναμη των ελλήνων και ορθοδόξων που σήμερα την έχουν ‘σβήσει’ από τον πολιτικό χάρτη. Έβαλε κάποιους αντίχριστους πολιτικούς στην θέση τους, και σταμάτησε κάποιες στραβές και αντιλαϊκές πολιτικές. Για φαντασθείτε, τι θα γινόταν αν την ώρα που ψηφιζόταν το καταστροφικό μνημόνιο, έξω από την βουλή, μαζί με το ένα εκατομμύριο λαό, να βρισκόταν στο πλάϊ του παραταγμένη και η εκκλησιαστική ιεραρχία; Πόσοι από τους βολευτές θα τολμούσαν να ψηφίσουν το μνημόνιο ; Σε ποια διαφορετική κατάσταση θα βρισκόμασταν σήμερα; Μήπως ήρθε η ώρα οι πνευματικοί μας (ηγέτες) να προτρέπουν τους πιστούς να συμμετέχουν στα κοινά, να συμμετέχουν και να διεκδικούν ηγετικές θέσεις σε συλλόγους με κοινωνική επιρροή, να διεκδικούν θέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και στους ικανότερους και τιμιώτερους να συνασπίζονται σε συλλόγους, να δημιουργούν πολιτικά σχήματα και να παίρνουν θέσεις στην ελληνική βουλή; Δηλαδή να ανατρέψουμε την νοοτροπία της αδράνειας και της παθητικότητας και να την αντικαταστήσουμε με την παιδεία της υπευθυνότητας και της συμμετοχής στις δημοκρατικές διαδικασίες. Εξ’ άλλου αυτό είναι και το ορθόδοξο πνεύμα της συνοδικότητας. Να καλλιεργήσουν αυτό το πνεύμα στα κατηχητικά και στις ενορίες. Θα ευχόμουν να βοηθήσουν δυναμικά να σχηματισθεί ένα κίνημα πανελλήνιας εμβέλειας που θα δώσει μία πατριωτική και Χριστιανική ηγεσία, που τόσο πολύ χρειάζεται η πατρίδα μας, ικανή να μας σώσει από την καταστροφή που πλησιάζει όλο και πιο κοντά. Ο Θεός θα βοηθήσει την Ελλάδα αλλά και ο καθένας από μας θα δώσει λόγο για την στάση που θα κρατήσει αυτά τα δύσκολα χρόνια, έλεγε ο γέροντας Παϊσιος. Αθανάσιος Ρακοβαλής