ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ...

 ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ  ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ, ΘΕΛΩ  ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ, ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ  ΕΝΟΣ  ΛΑΟΥ

«…Oυδείς επίβλημα ιματίου καινού επιβάλλει επί ιμάτιον παλαιόν, ει δε μήγε, και το καινόν σχίσει και τω παλαιώ ου συμφωνεί το επίβλημα το από του καινού...»(Κανένας δεν σκίζει καινούριο ύφασμα για να βάλει μπάλωμα στο παλιό, γιατί τότε και το καινούριο ύφασμα θα σκιστεί και το μπάλωμα από το καινούριο δε θα ταιριάσει με το παλιό), κατά Λουκάν Κεφ. Ε’, 36-37.

 "...Στον αντίποδα, χρειαζόμαστε μια διεθνιστική στρατηγική που θα αντιλαμβάνεται το ότι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη λειτουργούν ως θεσμοθετημένος νεοφιλελευθερισμός, καθιστώντας οριακά ανέφικτη κάθε δυνατότητα μετασχηματισμού τους. Συνεπώς, προτάσσουμε την αποδέσμευση από αυτούς τους σχηματισμούς ως ένα αίτημα δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και ως προϋπόθεση για την αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού όχι μονάχα στην Ελλάδα, μα πανευρωπαϊκά. ",Ανακοίνωση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στις 13/8/2015.

 Έχοντας σαν αφετηρία μια άλλη ερμηνεία του ΟΧΙ που δεν την άκουσα από πουθενά-εννοώ το συστημικό τύπο- να αρθρώνεται τούτες τις περίεργες μέρες που ζούμε, καταθέτω τα παρακάτω :

 Καταρχήν συγχαίρω από καρδιάς τους 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που τόλμησαν  να εκφράσουν τη διαφωνία τους στον ωμό εκβιασμό, έσωθεν και έξωθεν, υπερβαίνοντας τους φόβους τους για την επικείμενη  άτακτη χρεω-κοπία , που ήταν προ των πυλών, ακολουθώντας το προεκλογικό πρόταγμα που υιοθετήθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας και συνοψίζονταν στη φράση: «ο φόβος είναι ο φόβος», ή κάπως έτσι.

 Το ΟΧΙ αυτό, ερμηνευόμενο αξιακά, ήταν αυτό που έπρεπε να ειπωθεί ,τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή για να μπορούμε να μιλάμε την επόμενη μέρα για κυβέρνηση αριστεράς .

 Μια αριστερή κυβέρνηση, κατά την ταπεινή μου γνώμη ,( ασχέτως του κατά πόσο βοηθάει τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή των ιστορικών διαπραγματεύσεων η διατύπωση τέτοιου είδους απόψεων), δεν αποτελεί  οξύμωρο σχήμα υιοθετώντας στο και πέντε ή παρά πέντε, χρεωκοπημένες πολιτικές λιτότητας έστω και σε συνθήκες ανήκουστου εκβιασμού, βάζοντας, με συνοπτικές διαδικασίες, εαυτόν σε παρενθέσεις.

 Βέβαια το γιατί δεν υπήρξε διατυπωμένη προς υλοποίηση, μια άλλη εναλ-λακτική διέξοδος  από την κρίση, επώδυνη σίγουρα,  αλλά με άμεση την προοπτική ανάκτησης της χαμένης εθνικής κυριαρχίας μας, είναι ένα άλλο ζητούμενο που βαραίνει  στους ώμους της αριστερής κυβέρνησης, όσο και να θέλουν να το παρακάμψουν κυβερνητικοί και λοιποί κύκλοι επικαλούμενοι ανυπέρβλητα εμπόδια, παραλείψεις λόγω απειρίας, κινήσεις ματ των αντιπάλων κ.ο.κ.

  Ο λαός μας, όμως, έχει καταλάβει πλέον, ότι όταν υπάρχει η πολιτική βού-ληση, το καράβι πλέει στη σωστή κατεύθυνση και σε λιμάνια φιλόξενα,  διαφορετικά όταν αρχίζουν οι μαύροι συμβιβασμοί και οι υποχωρήσεις, η προσάραξη σε ξέρα είναι κάτι σύνηθες και στη συνέχεια η αναζήτηση πακέτων βοήθειας αναπόφευκτη.

 Καιρός λοιπόν να εκτιμήσει ο πρώτος κυβερνήτης, με το χέρι στην καρδιά, κατά πόσο η επιλογή του ευρωπαϊκού μονόδρομου είναι η σωστή επιλογή για ένα λαό που βρίσκεται σε μια ιδιαίτερης σημασίας γεωπολιτική θέση, με ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό υπόβαθρο και αντίστοιχο σύστημα αξιών, που αυτή τη στιγμή καταστρατηγείται από την Ευρώπη των “ισχυρών” χαμαιλεόντων των ευτελισμένων αγορών καθώς  νέμονται την εξουσία, όχι όμως και τις συνειδήσεις των λαών τους, που αυτές τις μέρες έχοντας αντιληφθεί τι συμβαίνει στα μέρη μας και τι επίκειται να συμβεί και σε αυτούς, εκφράζουν την ανιδιοτελή τους συμπαράσταση με τρόπο συγκινητικό και μεγαλειώδη.

  Ελπίζω ότι με ένα ΟΧΙ μέχρι τέλους θα δρομολογηθεί μια νέα υποδειγματική πολιτική που θα κόβει, είτε μονομιάς είτε σταδιακά, αλλά σε κάθε περίπτωση αποφασιστικά, τις σχέσεις της με τη  ντόπια ολιγαρχία και τη θεσμοθετημένη   ολιγαρχία των Ε.Ε, Ε.Κ.Τ.,Δ.Ν.Τ.  και σίγουρα όχι με όρους Grexit.

Αλεξάκη-Χρονάκη Κική

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός