ΑΔΑΜΑΣΤΕΣ ΨΥΧΕΣ, ΑΙΩΝΙΑ ΖΟΥΝ

ΓΕΛΑ, ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΚΟΛΟΜΠΙΝΑ...  

                                           

Απόψε που ο άνεμος σφυρίζει άγρια

σηκώνοντας ατίθασα κύματα και ιδέες,

πέρασε πάνω από τα σύννεφα μια λάμψη,

ένας ήχος που έφτασε κρότος στα χαμηλά.

Έτσι ξεχύθηκε το γέλιο της μικρής της Κολομπίνας

και στάθηκε μετέωρο στης νύχτας τα σκοτάδια.

Τότε που η ψυχή ενός γενναίου επαναστάτη,

του Καμίλο Τόρρες, αποχαιρέταγε της Κολομβίας τα βουνά.

Κι ούτε που το σκεφτότανε η μικρή Κολομπίνα,

πως κάποιοι παίρναν την απόφαση να σκοτωθούν

για μια ιδέα ελευθερίας, για τη χαμένη αξιοπρέπεια ενός φτωχού λαού.

Όμως, εσύ μικρή μου Κολομπίνα γέλα,

γιατί μπορεί η κακοπάθεια της λιτότητας

όλους να μην αγγίζει,

ιδίως τα καρτέλ κι όλα τα συναφή της αγοράς,

άλλωστε είναι νωρίς για να το καταλάβεις,

πως τ’ άδικο το δίκιο δεν το αντέχει

και προτιμά να το χτυπά στα μουλωχτά και στα κρυφά,

ή φανερά και δόλια, όταν το παίρνει.

Όμως στο τέλος η αλήθεια μένει,

καθώς κι αυτοί που την υπηρετούν,

μακριά απ’ τη φρίκη στεγνών ψυχών και κολασμένων.

Αλεξάκη- Χρονάκη Κική

Γούρνες 18/6/15