ΟΠΟΙΟΙ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΝΕΜΟΥΣ ΘΕΡΙΖΟΥΝ ΘΥΕΛΛΕΣ

Επαναπροωθήσεις προσφύγων”

Και το πρόβλημα δεν είναι οι άνθρωποι που μετακινούνται, αλλά η καταστροφή χωρών ολόκληρων από την ιμπεριαλιστική ή έστω την καπιταλιστική λεηλασία. Όποιος σπέρνει ανέμους θα θερίσει θύελλες. Στο σημείο αυτό υπάρχουν δύο λύσεις. Η μία είναι αυτή των ρατσιστών. Μια συμμαχία των προνομιούχων του πλανήτη, ενάντια στους απόκληρους για να πεταχτούν έξω από το φρούριο ή για να μην μπούνε μέσα. Να πεθάνουν εκεί που βρίσκονται, να πνιγούν στη Μεσόγειο, αλλά εδώ δεν θα μπουν. Στην σημερινή σύνοδο κορυφής της ΕΕ αποφασίστηκε να εντατικοποιηθεί το σχέδιο απώθησης. Από τους 150 χιλ. που θα καταφέρουν να εισέλθουν στην Ευρώπη θα παραμείνουν μόνο 5000. Οι υπόλοιποι θα επαναπροωθηθούν στις χώρες τους. Εκεί κατέληξαν τα κροκοδείλια δάκρυα της υποκριτικής “Ευρώπης του διαφωτισμού, των ελευθεριών και της δημοκρατίας”.

Έκτακτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ για το μεταναστευτικό Κατά τα άλλα οι 28 υποκριτές τήρησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των εκατοντάδων νεκρών μεταναστών της Μεσογείου προτού ξεκινήσουν οι εργασίες της έκτακτης συνόδου κορυφής για το μεταναστευτικό.

Η φλυαρία για τους ”δουλεμπόρους” δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δικαιολογία για να καταστρέψουν τα πλοιάρια που μεταφέρουν τους προσφυγές στην Ευρώπη. Δήθεν έτσι θα αντιμετωπίσουν τους δουλεμπόρους. Λες και το πρόβλημα είναι οι δουλέμποροι και όχι τα κλειστά σύνορα που δίνουν δουλειά στα κυκλώματα που εμπορεύονται τη διακίνηση, εκμεταλλευόμενα ακριβώς αυτό το καθεστώς. Αν πραγματικά η ΕΕ ήθελε να απαλλαγεί από τους διακινητές θα άνοιγε τα σύνορά της, τουλάχιστον σε αυτούς που είναι 1000% πρόσφυγες. Όμως δεν το κάνει, και μετά τολμά να μιλά για δουλεμπόρους. Και τι θα γίνει θα ρωτήσουν ξανά τα γνωστά παπαγαλάκια; “Αν ανοίξουμε τα σύνορα θα έλθουν όλοι εδώ. Και ποιος θα τους ταΐζει, εμείς δεν μπορούμε να ταΐσουμε ούτε τους εαυτούς μας”. Ωραία τότε, να μην κλαίγεστε όταν πνίγονται, πείτε το ανοιχτά. Και καλύτερα να δώσετε μια εντολή να τους βουλιάζετε τα φουσκωτά ή όταν τα τρυπάνε οι ίδιοι αφήστε τους να πνιγούν. Έτσι θα σταματήσουν να έρχονται. Ε, αυτό δεν θέλετε να πείτε; “Μα και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Αφήνουν τις χώρες του νότου να σηκώνουν όλο το βάρος”. Ε τότε να πάει στο διάολο αυτή η Ευρώπη. Κι αν αυτή η Ευρώπη δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της, παρά αποφασίζει να τους ξαποστείλει πίσω στο θάνατο, τότε ας απαιτήσουμε να επωμιστούν το βάρος της φιλοξενίας εδώ με ένα καθεστώς που να τους επιτρέπει να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Αν η παροχή ασύλου τους εγκλωβίζει στην Ελλάδα, ας τους δοθεί άδεια παραμονής για να μπορέσουν με οποιοδήποτε μέσο να καταλήξουν εκεί που θέλουν και ας αναλάβει τότε η υπόλοιπη Ευρώπη τις ευθύνες της. Ας ζητήσουν εκεί το άσυλο που έτσι κι αλλιώς δικαιούνται. Αυτή είναι η δική μας λύση. Η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, το άνοιγμα των συνόρων, η φιλοξενία, το άσυλο. Καμία διαπραγμάτευση με το ρατσιστικό κατακάθι πάνω σε αυτό το θέμα. Οι κανίβαλοι δεν θα επιβάλουν τις δικές τους λύσεις. Κανένας άλλος πνιγμός δεν πρέπει να γίνει ανεκτός.

Όπως και να χει η κυβέρνηση που εκλέχτηκε με το σύνθημα “πρώτη φορά αριστερά” αν θέλει να διαφέρει έστω στο ελάχιστο από αυτό το αίσχος ας πάψει να κρύβεται πίσω από το ρατσισμό της ΕΕ και ας αναλάβει τις δικές της ευθύνες, ανεξάρτητα από το τι πράττουν οι ξεφτιλισμένοι εταίροι της. Αν κάποιοι είναι ρατσιστές αυτό δεν αποτελεί το άλλοθι για να γίνουν και οι υπόλοιποι. Και αν πιστεύει ότι έτσι δεν θα χάσει τη δημοφιλία που έχει στους φιλήσυχους νοικοκυραίους που είναι επιρρεπείς στα ξενοφοβικά κηρύγματα, ας τη χαίρεται τέτοιου είδους επιρροή. Όποιος όμως δεν θέλει να συγκρουστεί με το ρατσιστικό κατακάθι αντικειμενικά γίνεται ο εκπρόσωπός του. Ας προσέξουν λοιπόν που θα βάλουν σήμερα την υπογραφή τους. Και ας μην μας αρχίσουν στο δούλεμα περί δημιουργικής ασάφειας. Τα πνιγμένα γυναικόπαιδα δεν έχουν περιθώρια από τέτοιες ασάφειες. Το ίδιο και η αριστερά. Αν μια χώρα με 1 εκατομμύριο άδεια σπίτια δεν μπορεί να φιλοξενήσει 50 ή και 100 χιλιάδες προσφυγές και αν οι πολίτες της αντιδρούν σε αυτή τη φιλοξενία ξερνώντας ρατσισμό και μίσος τότε ας μην κλαίγεται για τα δεινά που τραβάει, ούτε να ζητάει την αλληλεγγύη κανενός. Είναι άξια της μοίρας της. Ο αγώνας για ελευθερία και δικαιοσύνη δεν είναι μόνο για μας αλλά και για τους διπλανούς μας. Ειδικά για αυτούς που ζούνε στις πλέον άθλιες συνθήκες. Αν αυτό δεν προκαλεί συγκίνηση και αισθήματα ταξικής αλληλεγγύης τότε όλα είναι μια υποκρισία. Η αριστερά θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της. Ή με τους ρατσιστές ή με την ταξική αλληλεγγύη. Ή με τους απόκληρους ή με τους αποικιοκράτες.

sort link: http://wp.me/pryYN-1U6

About these ads

Κοινοποίηση:

150Mοιραστείτε στο FacebookΚλικ για να το μοισταστείτε στο TwitterΚλικ για αποστολή μέσω emailΚλικ για εκτύπωσηΚλικ για να το μοιραστείτε στο Google+