25η Μαρτίου 1821 ,οι αναπόφευκτοι ιστορικοί συσχετισμοί

  Κάποιες ημέρες του χρόνου είναι σημαδιακές ,τέτοια είναι και η 25^η Μαρτίου.

 Ημέρα που σημάδεψε τη νεοελληνική ιστορία ,αφετηρία απελευθερωτικών αγώνων ,αιματηρών θυσιών και ηρωϊκής αντίστασης αδούλωτων ψυχών. Οι αγώνες αυτοί ανέδειξαν το νέο ελληνικό κράτος ,που διεθνώς αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο το 1830.

 Από τότε βέβαια το ερώτημα που απασχολεί το μυαλό του κάθε ερευνητή της νεοελληνικής ιστορίας ,είναι κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για ανεξάρτητο νεοελληνικό κράτος ,εφόσον πριν ακόμη απελευθερωθούμε είχαν ήδη δημιουργηθεί τα τρία κόμματα (το αγγλικό ,το γαλλικό και το ρωσικό ),που θα κατηύθυναν με τις επιρροές τους απ ΄ το εξωτερικό αλλά και την αντίστοιχη εξάρτηση των ντόπιων από μέσα ,τη μοίρα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. .

 Ωστόσο δεν άργησε να επικρατήσει ένα δοτό πολιτειακό σχήμα ,μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια ,η λεγόμενη βαυαροκρατία ,με το πρώτο ξενόφερτο βασιλικό ζεύγος ,του Όθωνα και της Αμαλίας , με τις γνωστές υπερβολές κατάχρησης εξουσιών και τις τυραννικές αυθαιρεσίες τους που είχαν σαν αποτέλεσμα να φέρουν τον ελληνικό λαό σε κατάσταση εξέγερσης με τη συνακόλουθη  απόσπαση συντάγματος ,καθώς και την απομάκρυνση του βασιλιά.

 Από τότε η Ελλάδα δε σταμάτησε να υφίσταται την ενεργή ανάμειξη ,σε βάρος της πάντα ,των «σύμμαχων δυνάμεων» Αγγλίας ,Γαλλίας ,Γερμανίας , που της συμπεριφέρονται σα να πρόκειται για ένα δορυφόρο που υποχρεούται ,συχνά με κόστος εκατόμβες ανθρώπινων ζωών ,να κινείται γύρω από τις δικές τους πολιτικές αποφάσεις.

 Μελανά σημεία αυτής της τακτικής αποτελούν οι τραγικές στιγμές της νεοελληνικής μας ιστορίας :

-Μικρασιατική καταστροφή του 1922 (είχε προηγηθεί ο εθνικός διχασμός  ,βενιζελικοί –βασιλικοί)

-Η  γερμανική κατοχή και ο μετέπειτα εμφύλιος.

-Η επτάχρονη αμερικανοκίνητη χούντα του Παπαδόπουλου και τελευταία οι μνημονιακές κυβερνήσεις  ,οι ελεγχόμενες από την Τρόϊκα.

 Το τραγικό στη σημερινή ιστορική συγκυρία είναι ότι την πρόσφατη αυτή μελανή πτυχή της ιστορίας μας ,φαίνεται ότι είμαστε αναγκασμένοι να τη ζούμε ,μέχρις ότου ο λαός –δηλ. όλοι εμείς -,ανατρέψει τα δεδομένα προς όφελός του.

 Το ερώτημα επίσης που απασχολεί τους ιστορικούς αλλά και τον κοινό νου ,είναι πώς θα δικαιωθούν οι θυσίες ενός λαού από τη στιγμή που όχι μόνο επιβιώνουν οι προδότες (κοτζαμπάσηδες ,τσιφλικάδες ,δοσίλογοι ,μαυραγορίτες κερδοσκόποι ,κομματάρχες) ,αλλά και ανέρχονται σε επίλεκτες θέσεις εξουσίας ελέγχοντας –κατευθυνόμενοι πάντα- ,την κυρίαρχη πολιτική.

 Η απάντηση είναι :μόνο με την ενεργή αντίσταση του λαού ,που θα πρέπει έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του ,να ζητήσει σε κάθε περίπτωση ,την τιμωρία των ενόχων  και τον έλεγχο των ΜΜΕ που συστηματικά παραπληροφορούν το λαό μας, για να μπορούν οι προδότες ανενόχλητοι να επιτελούν «το εθνοσωτήριο έργο» τους ,δηλ. το ξεπούλημα της χώρας και των δημοκρατικών αξιών της.

  Οι καιροί επιβάλλουν να κινηθούμε πάλι προς την ελευθερία ,όπως μας δίδαξαν οι πρόγονοί μας  και να  πολεμήσουμε γενναία αυτό που μας ετοίμασαν: την ατιμωτική υποδούλωση , «γιατί η λευτεριά – όπως έλεγε κι ένας μεγάλος των γραμμάτων μας ,-δεν είναι πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά ,είναι σκλάβος.»

                                            ΚΑΛΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

 από Κική